Tłumaczenie oryginalnego artykułu: Maurice J Meade, Tony Weir, Treatment planning protocols with the Invisalign appliance: an exploratory survey, Angle Orthod 2023 Sep 1;93(5):501-506
Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10575643/
Streszczenie
Cele
Aby zbadać zmiany wprowadzone przez ortodontów do wstępnego cyfrowego planu leczenia (DTP) dotyczącego aparatu Invisalign dostarczonego przez Align Technology do czasu akceptacji planu przez ortodontę.
Materiały i metody
Oceniono DTP pacjentów, którzy przeszli leczenie aparatem Invisalign i spełnili kryteria włączenia, aby określić liczbę DTP i zmian dotyczących przepisanych nakładek, mocowania żywicy kompozytowej (CR) i redukcji przestrzeni międzyzębowych (IPR) pomiędzy początkowym DTP a zaakceptowanym plan. Analizy statystyczne przeprowadzono za pomocą GraphPad Prism 9.0 (GraphPad Software Inc., La Jolla, Kalifornia).
Wyniki
Większość z 431 osób, które spełniły kryteria włączenia/wyłączenia, to kobiety (72,85%). W przypadku pacjentów, którzy przeszli ekstrakcję ortodontyczną, wymagano większej liczby DTP (mediana [zakres międzykwartylowy; IQR]: 4 [3, 5]) w porównaniu z tymi, którzy tego nie zrobili (mediana [IQR]: 3 [2, 4], P < 0,0001) . Mediana (IQR) ogólnej liczby nakładek przepisanych w przyjętym DTP (30 [20, 39]) była większa niż w początkowym DTP (30 [22,41], P < 0,001). Liczba zębów zastosowanych do mocowania CR wzrosła od początkowej do przyjętej DTP (P < 0,001). Więcej przyczepów CR zaobserwowano w przypadku DTP poddanych ekstrakcji z zalecanym 2-tygodniowym protokołem zmiany nakładki w porównaniu z leczeniem bez ekstrakcji (P < 0,0001). Liczba punktów kontaktowych z wyznaczonymi PWI wzrosła pomiędzy początkowymi a zaakceptowanymi DTP (P < 0,0001).
Wnioski
Zaobserwowano istotne zmiany dotyczące protokołów DTP pomiędzy początkowym i zaakceptowanym DTP oraz pomiędzy CAT nieekstrakcyjnym a opartym na ekstrakcji.
Słowa kluczowe: terapia Clear Aligner, cyfrowe planowanie leczenia, Invisalign
WSTĘP
Leczenie przezroczystymi nakładkami (CAT) stało się akceptowaną metodą leczenia ortodontycznego korekcji wad zgryzu przez ortodontów. Invisalign (Align Technology, San Jose, Kalifornia) stał się powszechnie zalecanym aparatem CAT wśród lekarzy dentystów na całym świecie.1 Leczenie aparatem polega na wykonaniu serii nakładek na podstawie wycisków lub wewnątrzustnego trójwymiarowego (3D) obrazu pacjenta uzębienie. Lekarz może dostosować plan leczenia dostarczony przez producenta nakładek, korzystając z autorskiego oprogramowania. Oprogramowanie może pomóc klinicyście w procesach planowania leczenia, ponieważ umożliwia wizualną reprezentację przewidywanego wyniku planu leczenia. Po usatysfakcjonowaniu cyfrowym planem leczenia (DTP) lekarz może rozpocząć produkcję początkowej serii leczenia.2
Do strategii przyjętych w celu ułatwienia efektywnego korzystania z aparatu należy celowe umieszczanie na zębach elementów z żywicy kompozytowej (CR) o różnych kształtach geometrycznych oraz redukcja szkliwa w przestrzeniach międzyzębowych (IPR).3–7 Badania wykazały jednak, że rzeczywisty (osiągnięty) wynik leczenia po początkowej serii nakładek rzadko odpowiada przewidywanemu wynikowi.8-11 W związku z tym często wymagane jest od pacjentów poddanie się jednej lub większej liczbie faz udoskonalania, podczas których przepisywane są dodatkowe nakładki w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu.12,13
W literaturze niewiele opisano procesów planowania leczenia związanych z Invisalign.12 Ostatnie badania wykazały, że początkowy DTP dostarczony przez Align Technology rzadko jest akceptowany przez lekarza prowadzącego.1,12 Zmiany wstępnego planu dokonywane przez klinicystę są zatem powszechnie stosowane przed akceptacją.13 Dalsze nowe informacje dotyczące cyfrowych procesów planowania leczenia mogą umożliwić ortodoncie sformułowanie skuteczniejszych DTP, co przełoży się na ulepszone protokoły leczenia i bardziej opłacalne wykorzystanie czasu ortodonty.12 Celem niniejszego badania jest zatem: polegało na zbadaniu procesów DTP związanych z aparatem Invisalign poprzez określenie różnic pomiędzy początkowym planem dostarczonym przez jego dostawcę, firmę Align Technology, a ostatecznym planem zaakceptowanym przez ortodontę. Drugorzędnym celem było określenie, czy te liczby/różnice różnią się znacząco pomiędzy pacjentami, którzy przeszli ekstrakcję zębów stałych w ramach niezbędnej części leczenia ortodontycznego, a tymi, którzy tego nie zrobili.
MATERIAŁY I METODY
Komisja ds. etyki ds. badań nad ludźmi na Uniwersytecie w Adelajdzie (H-2022-197) wydała zgodę etyczną na to retrospektywne dochodzenie. Informacje do badania uzyskano z australijskiej bazy danych badań Aligner (AARD). AARD obejmuje dane dotyczące ponad 17 000 pacjentów leczonych aparatem Invisalign przez 16 ortodontów praktykujących w Australii, Nowej Zelandii i Stanach Zjednoczonych, mających doświadczenie w korzystaniu z aparatu. Przed leczeniem każdy pacjent wyraził zgodę na wykorzystanie jego danych demograficznych i danych dotyczących leczenia do celów badawczych. Do badania kwalifikowano pacjentów, którzy rozpoczęli leczenie w latach 2018–2022.
Pięćset osób zostało losowo wybranych przy użyciu losowej sekwencji generatora liczb całkowitych (https://www.random.org/sequences/) na potrzeby niniejszego badania z bazy danych i zastosowano następujące kryteria włączenia i wykluczenia: (1) leczeni aparat Invisalign dopiero w 2018 r., (2) w uzębieniu stałym, (3) bez schorzeń i/lub przepisanych leków, które mogły zmienić metabolizm kości oraz (4) ukończony proces planowania leczenia i wyprodukowanie nakładek na początkowy okres faza leczenia.
Informacje dotyczące płci pacjenta, wieku oraz tego, czy każdy z nich przeszedł ekstrakcję zębów w ramach leczenia ortodontycznego, zapisywano w arkuszu kalkulacyjnym Microsoft Excel (Microsoft, Redmond, Wash). Ponadto zebrano dane dotyczące: (1) całkowitej liczby nakładek DTP przed akceptacją przez ortodontę, (2) całkowitej liczby nakładek z pierwotnego planu zaproponowanego przez Align Technology, (3) całkowitej liczby nakładek z planu zaakceptowanego przez ortodontę , (4) łączną liczbę zębów, na które założono mocowania CR i punktów kontaktowych IPR przepisanych przez Align w pierwotnym planie oraz (5) całkowitą liczbę zębów, na które założono nakładki CR i punkty kontaktowe IPR określone w przyjętym planie przez ortodonta.
Statystyki opisowe obliczono za pomocą GraphPad Prism 9.0 (GraphPad Software Inc, La Jolla, Kalifornia). Normalność wszystkich grup i podgrup, w tym tych, którym w badaniu zalecono ekstrakcję ortodontyczną (grupa ekstrakcyjna) i tych, którym nie zalecono ekstrakcji (grupa nieekstrakcyjna) w ramach badania, oceniano za pomocą testu Shapiro-Wilka. Ponieważ wszystkie grupy i podgrupy miały rozkład inny niż normalny, w celu określenia istotnych różnic między grupami i podgrupami przyjęto sumę rang Wilcoxona i testy Manna-Whitneya. Do określenia związku pomiędzy grupami i podgrupami wykorzystano test korelacji Spearmana. Dane 40 losowo wybranych osób sprawdzono za pomocą testu współczynnika korelacji wewnątrzkorelacyjnej (ICC), aby ocenić wiarygodność danych wejściowych do arkusza kalkulacyjnego Excel.
WYNIKI
Większość z 431 osób, które spełniły kryteria włączenia i wyłączenia, to kobiety (72,85%, n = 314). Wyniki ICC w zakresie wprowadzania danych były doskonałe (0,99 do 1). W tabeli 1 przedstawiono dane demograficzne osób objętych badaniem. Tabela 2 przedstawia liczbę usuniętych zębów na łuk na pacjenta w grupie poddanej ekstrakcji.
Wstępne DTP zostało zaakceptowane przez ortodontę u 54 (16,4%) pacjentów w grupie bez ekstrakcji, natomiast początkowe DTP tylko u dwóch (2%) pacjentów z grupy ekstrakcyjnej zostało zaakceptowane przez ortodontę. Mediana (przedział międzykwartylowy [IQR]) liczby DTP na pacjenta przed przyjęciem do badania wyniosła 3 (2, 4; minimum: 1, maksimum 14). Test Manna-Whitneya wykazał, że w grupie ekstrakcyjnej było więcej mediany DTP przed akceptacją (P < 0,0001) (ryc. 1).
Stu dwudziestu ośmiu (38,67%) pacjentów w grupie nieekstrakcyjnej nie miało przepisanego IPR w zaakceptowanym DTP. Mediana (IQR) liczby punktów kontaktowych IPR wśród 18 osób w grupie ekstrakcyjnej, które miały IPR, wyniosła 3 (1,5; 7; minimum: 1, maksimum: 18), podczas gdy mediana (IQR) liczby punktów kontaktowych IPR wśród grupa nieekstrakcyjna, która miała IPR, wynosiła 5 (3, 9; minimum: 1, maksimum: 22).
Większa liczba DTP nie była skorelowana ze zwiększoną liczbą elementów wyrównujących w przyjętym DTP ani w grupie ekstrahowanej (r = 0,128; 95% CI: -0,08 do 0,32), ani w grupie nieekstrakcyjnej (r = 0,13; 95% CI: -0,063 do 0,32).
Testy Manna-Whitneya wykazały, że w planie początkowym było więcej zębów z przyczepami CR w grupie poddanej ekstrakcji w porównaniu z grupą leczoną bez ekstrakcji (P < 0,0001) oraz że w grupie poddanej ekstrakcji było więcej zębów z przyczepami CR w porównaniu z grupą nieekstrakcyjną grupa terapeutyczna (P < 0,0001) w przyjętym DTP. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy liczbą usuniętych zębów a liczbą zębów z przyczepami CR (r = 0,15; 95% CI: –0,05 do 0,34) a całkowitą liczbą zębów przyczepionych CR (r = 0,23; 95% CI: 0,027 do 0,41).
Wystąpiła słaba korelacja między liczbą końcowych punktów kontaktowych IPR a liczbą ekstrakcji zalecanych w ostatecznym planie leczenia (r = –0,27; 95% CI: –0,45 do –0,078).
DYSKUSJA
Globalna popularność CAT i niedostatek dostępnych dowodów dotyczących uzupełniających strategii DTP podkreślają znaczenie niniejszego badania. Ogólna próba obejmująca 431 pacjentów była większa niż 75–355 oceniana w porównywalnych badaniach.7,13,14 Wybrano dużą próbę, ponieważ dostępnych jest niewiele danych, na podstawie których można obliczyć liczbę niezbędną do badania. Większość pacjentów stanowiły kobiety, a średni wiek wynosił 30,55 lat, co odpowiada grupie demograficznej często leczonej za pomocą CAT.15,16
Mediana liczby DTP wymaganych dla uczestników tego badania przed akceptacją planu wyniosła 3. W porównaniu ze średnią wynoszącą 3,07–7 odnotowaną w ostatnich badaniach.12,17 Odpowiadało to również wynikowi niedawnego badania ogólnokrajowego, w którym prawie 90% ortodontów zgłosiło, że przed akceptacją wprowadziło do sześciu zmian w początkowym DTP.1 Co ciekawe, w bieżącym badaniu znacznie większa liczba DTP była wymagana w przypadkach, w których w ramach leczenia zalecono ekstrakcję ortodontyczną, w porównaniu z przypadkami bez ekstrakcji . Mogło to odzwierciedlać dodatkową złożoność związaną z wadami zgryzu wymagającymi ekstrakcji i/lub trudnościami z przemieszczaniem się zębów do przestrzeni utworzonych przez ekstrakcje. Może to również pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego wielu ortodontów nie wykonuje CAT u pacjentów wymagających ekstrakcji ortodontycznej.1
Mediana liczby początkowych nakładki w początkowym DTP dla grupy nieekstrakcyjnej wyniosła 24,5. W przyjętym planie zaobserwowano znaczny wzrost do 26. To w porównaniu z przyjętą receptą wynoszącą średnio 19–22 początkowych nakładek w randomizowanym badaniu klinicznym przeprowadzonym w 2021 r. i 23,2 w niedawnym retrospektywnym badaniu kohortowym.13,18 Jednakże w literaturze brakuje danych na temat zmian wprowadzanych przez klinicystów w liczbie pacjentów nakładki i powód wprowadzenia tych zmian pomiędzy początkowym DTP a ostatecznie zaakceptowanym planem.
To badanie jest jednym z pierwszych, w którym oceniano przepisywanie nakładek CR i IPR w ramach procesów planowania leczenia aparatem Invisalign. Niedawne badanie przeprowadzone wśród ortodontów wykazało, że mocowania CR są czynnikiem, który zawsze lub w większości wymagał zmian w stosunku do pierwotnego planu przez ponad 60% respondentów.1
W przedstawionym tutaj badaniu mniej niż 1% pacjentów nie miało przepisanych załączników CR. Wydaje się to potwierdzać uznanie, że przyczepy CR są uważane za niezbędne do skutecznej kontroli ruchu zębów.3,8 Mediana liczby zębów z przyczepami w niniejszym badaniu (15) w porównaniu z ogólną średnią wynoszącą 12 w prospektywnym badaniu klinicznym przeprowadzonym w 2020 r. .19 W niniejszym badaniu w przyjętym DTP znacznie więcej zębów miało zamocowane zaczepy w porównaniu z pierwotnym planem. Konieczne są przyszłe badania w celu sprawdzenia liczby, rodzaju i dokładnego rozmieszczenia nasadek CR w celu ułatwienia optymalnych procesów leczenia.
Prawie 62% pacjentów w grupie nieekstrakcyjnej przepisano IPR w ramach zaakceptowanego DTP. To w porównaniu z 71% spośród 500 pacjentów, którzy mieli wykonane CAT bez ekstrakcji w badaniu z 2022 r.4. Przekroczyło to również 55,3% ich rocznej liczby przypadków CAT, które według ortodontów wymagały IPR, aby osiągnąć cele leczenia.1 Mediana liczby przepisanych punktów kontaktowych IPR wśród liczba pacjentów w grupie nieekstrakcyjnej, u których w przedstawionym tutaj badaniu wystąpiło IPR, wynosiła pięć, co odpowiadało średniej 6,92 punktów kontaktowych zgłoszonych w badaniu z 2022 r.4
Wśród osób nieekstrakcyjnych zaobserwowano znaczny wzrost liczby punktów kontaktowych IPR od początkowego do zaakceptowanego DTP. Zastosowanie IPR nie jest zaskakujące, ponieważ jest to powszechnie przyjęta strategia bez ekstrakcji, mająca na celu zmniejszenie stłoczenia, przy czym u niektórych pacjentów ortodontycznych można uzyskać prawie 10 mm przestrzeni.2,20
Co ciekawe, IPR przeprowadzono także u prawie 18% osób w grupie ekstrakcyjnej w niniejszym badaniu. Mogło to sugerować znaczne zapotrzebowanie na przestrzeń, aby zaradzić wadom zgryzu pacjentów. Alternatywnie mogło to wskazywać na chęć zminimalizowania niepożądanej ekspansji poprzecznej i leczenia otwartych otworów dziąsłowych.1,21 Jednakże w literaturze wydaje się brakować informacji dotyczących zmiany przepisanego IPR z początkowego na zaakceptowany DTP. Dlatego potrzebne są dalsze badania, aby sprawdzić, w jaki sposób można skutecznie zintegrować IPR z CAT, ponieważ obecne dowody sugerują, że planowane usunięcie szkliwa w przestrzeniach międzyzębowych nie odpowiada zabiegowi usunięcia przez lekarza podczas leczenia.4–6,21
Uznano niedociągnięcia w tym dochodzeniu. Wyniki tego badania mają zastosowanie wyłącznie do aparatu Invisalign, a nie do aparatów CAT innych dostawców. Ryzyko potencjalnej stronniczości związane z badaniami retrospektywnymi zostało jednak zmniejszone dzięki rygorystycznie stosowanym kryteriom włączania i wyłączania przy wyborze uczestników.
Konieczne są dalsze badania w celu zbadania dodatkowych zmian w DTP wprowadzonych przez ortodontów przed akceptacją, w tym związanych z ostatecznym położeniem poszczególnych zębów i zmianami w fazie ruchu, takimi jak sposób przemieszczania się zębów od pozycji początkowej do ostatecznego ustawienia. Ponadto wymagane są przyszłe badania w celu oceny modyfikacji wymaganych do osiągnięcia określonych celów leczenia, takich jak pożądane zmiany w zgryzie nagryzowym, ekspansji poprzecznej i równoległości korzeni związanych z miejscami ekstrakcji.
Wyniki tego badania dostarczyły jednak nowych informacji na temat procesów cyfrowego planowania leczenia związanych z aparatem Invisalign. Uzyskane wyniki podkreślają potrzebę wnikliwej oceny i odpowiedniej modyfikacji DTP przez ortodontę. Można uznać, że poleganie na DTP zaproponowanym przez firmę Align skutkuje niewłaściwym planowaniem leczenia i niezadowalającymi wynikami leczenia. Z przedstawionego badania wynika, że po otrzymaniu wstępnego planu od Align wymagane były istotne zmiany dotyczące punktów kontaktowych dotyczących praw własności intelektualnej i załączników CR. Ponadto przed akceptacją wymagane było maksymalnie 14 powtórzeń DTP na pacjenta, co ilustruje potrzebę posiadania wiedzy specjalistycznej przez ortodontę przy formułowaniu akceptowalnego planu leczenia.
Pomimo zmian w protokołach leczenia zaobserwowanych w tym badaniu, osiągnięte wyniki rutynowo nie pokrywają się z przewidywanymi wynikami.8-10,22 Zatem wiedza, taka jak ta ustalona w niniejszym badaniu, może pomóc w informowaniu o przyszłych badaniach dotyczących identyfikacji i leczenia czynniki niezbędne do usprawnienia procesów planowania leczenia.
WNIOSKI
W prezentowanym badaniu zaobserwowano istotne zmiany w zakresie wymaganej liczby DTP oraz różnice w przepisywaniu nakładek, nakładek CR i punktów kontaktowych IPR pomiędzy początkowymi i zaakceptowanymi DTP.
Niezbędna jest staranna ocena DTP dostarczonego przez dostawcę CAT.
Konieczne są dalsze badania, które umożliwią identyfikację i zarządzanie czynnikami niezbędnymi do zwiększenia efektywności procesów planowania DTP.
Źródła:
1. Meade MJ, Weir T. A survey of orthodontic clear aligner practices among orthodontists. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2022;162:e302–e311. [PubMed] [Google Scholar]
2. Hartshorne J, Wertheimer M. Emerging insights and new developments in clear aligner therapy (CAT)—a review of the literature. AJO-DO Clin Compan. 2022;2:311–324. doi: 10.1016/j.xaor.2022.04.009. [CrossRef] [Google Scholar]
3. Lin S, Huang L, Li J, et al. Assessment of preparation time and 1-year Invisalign aligner attachment survival using flowable and packable composites: a split-mouth clinical study. Angle Orthod. 2021;91:583–589. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
4. Weir T, Shailendran A, Freer E. Prevalence of interproximal tooth reduction prescribed as part of initial Invisalign treatment in 10 orthodontic practices. Austr Orthod J. 2022;38:96–101. [Google Scholar]
5. De Felice ME, Nucci L, Fiori A, Flores-Mir C, Perillo L, Grassia V. Accuracy of interproximal enamel reduction during clear aligner treatment. Prog Orthod. 2020;21:1–7. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
6. Weir T, Shailendran A, Kerr B, Freer E. Quantitative assessment of interproximal tooth reduction performed as part of Invisalign treatment in 10 orthodontic practices. Austr Orthod J. 2021;37:176–186. [Google Scholar]
7. Hariharan A, Arqub SA, Gandhi V, Da Cunha Godoy L, Kuo CL, Uribe F. Evaluation of interproximal reduction in individual teeth, and full arch assessment in clear aligner therapy: digital planning versus 3D model analysis after reduction. Prog Orthod. 2022;23:9. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
8. Stephens C, Weir T, Llewellyn S, Freer, E, Kerr, B. Clinical expression of programmed mandibular canine rotation using various attachment protocols and 1- vs 2-week wear protocols with Invisalign SmartTrack aligners: a retrospective cohort study. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2022;162:e103–e115. [PubMed] [Google Scholar]
9. Blundell HL, Weir T, Kerr B, Freer E. Predictability of overbite control with the Invisalign appliance. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2021;160:725–731. [PubMed] [Google Scholar]
10. Goh S, Dreyer C, Weir T. The predictability of the mandibular curve of Spee leveling with the Invisalign appliance. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2022;162:193–200. [PubMed] [Google Scholar]
11. Kravitz ND, Kusnoto B, Begole A, Obrez A, Agran B. How well does Invisalign work? A prospective clinical study evaluating the efficacy of tooth movement with Invisalign. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2009;135:27–35. [PubMed] [Google Scholar]
12. Meade MJ, Ng E, Weir T. Digital treatment planning and clear aligner therapy: a retrospective cohort study J Orthod 2023. 0 (0). 10.1177/14653125231166015. [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
13. Hansa I, Katyal V, Ferguson DJ, Vaid N. Outcomes of clear aligner treatment with and without dental monitoring: a retrospective cohort study. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2021;159:453–459. [PubMed] [Google Scholar]
14. Arqub SA, Banankhah S, Sharma R, et al. Association between initial complexity, frequency of refinements, treatment duration, and outcome in Invisalign orthodontic treatment. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2022;162:e141–e155. [PubMed] [Google Scholar]
15. Weir T. Clear aligners in orthodontic treatment. Aust Dent J. 2017;62:58–62. [PubMed] [Google Scholar]
16. Papageorgiou SN, Koletsi D, Iliadi A, Peltomaki T, Eliades T. Treatment outcome with orthodontic aligners and fixed appliances: a systematic review with meta-analyses. Eur J Orthod. 2020;42:331–343. [PubMed] [Google Scholar]
17. Graf I, Puppe C, Schwarze J, et al. Evaluation of effectiveness and stability of aligner treatments using the Peer Assessment Rating Index. J Orofac Orthop. 2021;82:23–31. [PubMed] [Google Scholar]
18. Al-Nadawi M, Kravitz ND, Hansa I, Makki L, Ferguson DJ, Vaid NR. Effect of clear aligner wear protocol on the efficacy of tooth movement: a randomized clinical trial. Angle Orthod. 2021;91:157–163. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
19. Haouili N, Kravitz ND, Vaid NR, Ferguson DJ, Makki L. Has Invisalign improved? A prospective follow-up study on the efficacy of tooth movement with Invisalign. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2020;158:420–425. [PubMed] [Google Scholar]
20. Kirschen RH, O’Higgins EA, Lee RT. The Royal London Space Planning: an integration of space analysis and treatment planning: Part I: assessing the space required to meet treatment objectives. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2000;118:448–455. [PubMed] [Google Scholar]
21. Kalemaj Z, Levrini L. Quantitative evaluation of implemented interproximal enamel reduction during aligner therapy: a prospective observational study. Angle Orthod. 2021;91:61–66. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
22. Grunheid T, Loh C, Larson BE. How accurate is Invisalign in nonextraction cases? Are predicted tooth positions achieved? Angle Orthod. 2017;87:809–815. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]