Tłumaczenie oryginalnego artykułu: Dennyson Brito Holder da Silva, Ariane Salgado Gonzaga, Importance of orthodontic intervention of the Class III malocclusion in mixed dentition, Dental Press J Orthod 2020 Sep-Oct;25(5):57-65
Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7668065/
Streszczenie
Wstęp:
Nadzór nad rozwojem zgryzu, radzenie sobie z problemami podczas przejścia od uzębienia mieszanego do stałego, a także kontrolowanie czynników środowiskowych, które przyczyniają się do powstania wad zgryzu, to ważne działania prowadzące do osiągnięcia I klasy zgryzu z zachowaniem równowagi twarzy. Wśród tych problemów można wymienić wady zgryzu związane z dysfunkcjami, takimi jak oddychanie przez usta czy zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS), nietypowe połykanie i nieprawidłowe ułożenie języka, zgryz otwarty, zgryz krzyżowy oraz rozbieżności szczękowo-żuchwowe, a zwłaszcza wada zgryzu klasy III.
Cel:
Celem artykułu jest przedstawienie i omówienie głównych aspektów istotnych z punktu widzenia korzyści wynikających z leczenia wad zgryzu klasy III u pacjentów rosnących.
Słowa kluczowe: Ortodoncja interceptywna, Ortodoncja korekcyjna, Wady zgryzu
WSTĘP
Nadzór nad rozwojem zgryzu, radzenie sobie z problemami podczas przejścia od uzębienia mieszanego do stałego, a także kontrolowanie czynników środowiskowych, które przyczyniają się do powstania wad zgryzu, to ważne działania w celu osiągnięcia I klasy okluzji z zachowaniem równowagi twarzy, co często nie występuje naturalnie bez ortodoncji przechwytującej leczenie. Podejścia ortodontyczne mogą być związane z różnymi kategoriami problemów, np. wadą zgryzu w rozwoju, w przypadku której może być konieczna interwencja w celu ograniczenia lub przerwania niekorzystnej zmiany; 1 lub uzębienia, którego prawidłowy rozwój może zostać zakłócony przez lokalny czynnik etiologiczny, wymagający leczenia w celu utrzymania lub przywrócenia prawidłowego rozwoju. 2
Do najważniejszych celów nadzorowania rozwoju zgryzu należy odpowiednie zarządzanie potencjałem wzrostu, aby przechwycić zaburzenia równowagi szkieletowej, wyeliminować odchylenia funkcjonalne, poprawić samoocenę, zminimalizować urazy i zapobiec problemom przyzębia. 3 Możliwe zalety wczesnej interwencji to satysfakcja emocjonalna dziecka, potencjał wzrostu dostępny na tym etapie rozwoju, większa współpraca z leczeniem, możliwość bardziej uproszczonej drugiej fazy oraz możliwa redukcja ekstrakcji w fazie korekcyjnej leczenie. Istnieją również wady, takie jak nieefektywność, dłuższy czas leczenia, niedojrzałość pacjenta, nieefektywna higiena jamy ustnej, niemożność dbania o urządzenia i koszt.
Idealny wiek do leczenia wad zgryzu u rosnących pacjentów jest tematem szeroko dyskutowanym i kontrowersyjnym. Jedną z najważniejszych debat jest to, aby zatrzymać rozwój problemów w przypadku wczesnego leczenia lub opóźnić terapię. Wśród tych problemów można wymienić wady zgryzu związane z zaburzeniami takimi jak oddychanie przez usta czy zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS), nietypowe połykanie i nieprawidłowe ułożenie języka, zgryzy otwarte i krzyżowe oraz rozbieżności szczękowo-żuchwowe, a zwłaszcza wady zgryzu klasy III.
Wada zgryzu klasy III to schorzenie, które można sklasyfikować jako zębowo-wyrostkowe, szkieletowe lub czynnościowe, a od jego etiologii zależeć będzie rozpoznanie i rokowanie leczenia. 4 Tę wadę zgryzu należy wykryć wcześnie, najlepiej w fazie uzębienia mlecznego, ponieważ klasa III ma tendencję do zaostrzania się w okresie wzrostu, zwłaszcza w okresie dojrzewania. 4 – 6 Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większe będą ortopedyczne skutki kompensacyjne nieuniknionych rozbieżności ortodontycznych, które często mogą zapobiec konieczności operacji ortognatycznej pod koniec wzrostu. Dodatkowo wczesne leczenie klasy III przynosi korzyści psychologiczne, w postaci poprawy estetyki twarzy, co przekłada się także na poprawę samooceny. 5, 6
Długoterminowe badania wcześnie leczonych wad zgryzu klasy III wykazały, że wyniki leczenia są stabilne, z widoczną poprawą profilu twarzy, zgryzu i funkcji żucia. 4, 6 Terapia wydłużania szczęki z maską twarzową jest najczęstszą metodą leczenia pacjentów z III klasą szkieletową spowodowaną cofnięciem szczęki, ponieważ stymuluje ona przesuwanie szczęki i pomaga w kontroli rozwoju żuchwy. 7 Ze względu na konieczność wczesnego rozpoczęcia tego typu leczenia, zakotwiczenie wykonuje się na zębach stałych i/lub mlecznych, stymulując ruch szczęki do przodu, obracając żuchwę w dół i do tyłu oraz zmniejszając rotację płaszczyzny podniebiennej. Występuje również projekcja górnych siekaczy, mezjalizacja i ekstruzja górnych zębów trzonowych oraz retroinklinacja dolnych siekaczy. 4 – 7
Oprócz rozbieżności w układzie przednio-tylnym szkieletu często spotyka się inne wady zgryzu związane z klasą III spowodowane hipoplazją szczęki, takie jak zgryz krzyżowy tylny i zgryz otwarty przedni. Gdy równowaga mięśniowa zostanie zaburzona przez ujemny nagryz, nawyki takie jak przesuwanie języka do przodu podczas połykania i fonacji są utrwalane w trakcie rozwoju dziecka, zmieniając napięcie mięśniowe, postawę w spoczynku, a w konsekwencji ustanawiając zgryz otwarty przedni. 4, 6, 8, 9 Z tego powodu przechwycenie nawyków związanych z jamą ustną i wieloprofesjonalne leczenie jest niezbędne dla stabilności wyników uzyskanych podczas terapii ortopedycznej i ortodontycznej. 4, 8, 9
Dlatego też celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i omówienie głównych istotnych aspektów korzyści płynących z prowadzenia nadzoru nad rozwojem zgryzu, oprócz opisu przechwytywacza oraz korekcyjnego leczenia ortopedycznego i korekcyjnego pacjenta z rosnącą klasą III. wada zgryzu (opis przypadku przedstawiony Brazylijskiej Radzie Ortodoncji i Ortopedii Twarzy).
OPIS PRZYPADKU
Pacjent płci męskiej, na zakończenie pierwszego okresu przejściowego uzębienia mieszanego, w wieku 8 lat i 4 miesięcy, o dobrym zdrowiu ogólnym, bez zmian próchnicowych i problemów przyzębia. Podczas wstępnej konsultacji pacjentka jako główną skargę zgłosiła „skrzyżowanie i rozwinięcie dolnej części ciała”, oprócz praktykowania nawyków parafunkcjonalnych.
W badaniu zewnątrzustnym twarz pacjenta ujawniła typowe cechy wady zgryzu klasy III, z ubytkiem środkowej jednej trzeciej twarzy, bez wypukłości jarzmowej, z uwidocznioną twardówką w dolnej części tęczówki i czynnym uszczelnieniem wargi. W projekcji czołowej widoczna była niewielka asymetria twarzy z odchyleniem żuchwy w prawo, natomiast w projekcji bocznej profil wklęsły, z linią podbródka i szyi najwyraźniej adekwatną do wielkości twarzy (ryc. 1). W trakcie wywiadu i badania wstępnego stwierdzono parafunkcyjne nawyki interpozycji językowej w fonacji, adaptacyjne połykanie oraz hipotonię języka.
Analiza wewnątrzustna wykazała pokrewieństwo zębowe klasy I Angle’a, hipoplazję szczęki, obustronny zgryz krzyżowy tylny, zgryz krzyżowy przedni z nagryzem 6 mm, zgryz otwarty przedni 7 mm i odwróconą dolną krzywą Spee’a. Ponadto występował znaczny brak przestrzeni w górnym łuku wynoszący -8 mm do wyrwania się bocznych siekaczy, biprotruzji i diastemy pomiędzy górnymi siekaczami środkowymi. Pomimo niewielkiego odchylenia żuchwy w prawo i istnienia diastem, górna i dolna linia środkowa pokrywała się (ryc. 2).
We wstępnym badaniu pantomograficznym stwierdzono zatrzymanie siekaczy górnych bocznych, których korzenie znajdują się w 8. stadium rozwojowym Nolla. Stwierdzono także brak miejsca na wyrwanie się kłów górnych, natomiast pozostałe zęby stałe miały prawidłowy rozwój i położenie (ryc. 3). Teleradiografia boczna twarzy wykazała nadmierne przedsionkowe nachylenie górnych i dolnych siekaczy, hipoplazję szczęki, żuchwę o odpowiedniej wielkości i położeniu oraz stosunkowo krótką podstawę czaszki (ryc. 4).
PLAN LECZENIA
Ze względu na rodzaj wady zgryzu zasugerowano leczenie dwuetapowe. Pierwszym etapem było leczenie ortopedyczne z rozłączeniem podniebienia, wysunięciem szczęki i przejęciem nawyku parafunkcjonalnego; a po drugie, korekcyjne leczenie ortodontyczne aparatami stałymi.
W pierwszej fazie leczenia zaplanowano zmodyfikowany aparat Haasa z haczykami przedsionkowymi, zakotwiczony na drugich zębach trzonowych mlecznych z protokołem aktywacji 2 razy dziennie (rano i wieczorem), przez 10 dni lub do czasu nadmiernej korekcji zgryzu krzyżowego tylnego. Założono maskę Petita z 500 gF po każdej stronie i używano jej codziennie przez co najmniej 16 godzin. Założono także łuk językowy z ostrogami, aby przechwycić nawyk wstawiania języka. Mechanikę wysuwania szczęki prowadzono aktywnie przez około rok, okres niezbędny do nadmiernej korekcji rozbieżności przednio-tylnej, a po tym okresie przez kolejne sześć miesięcy stosowania w nocy w celu utrwalenia uzyskanych wyników. Ostrogi przyspawane do łuku językowego pozostawiono w drugiej fazie leczenia, aż do korekcji zgryzu otwartego przedniego, kiedy to pacjent został skierowany na terapię logopedyczną.
Druga faza leczenia obejmowała ortodoncję korekcyjną z użyciem stałego aparatu metalowego na receptę Roth (0,022 x 0,028 cala). Zastosowano mechanikę 4×2 w celu skorygowania krzywej Spee w dolnym łuku. Po wstępnym wyrównaniu i wypoziomowaniu zastosowano mechanikę międzyszczękową III klasy (3/16 cala, średnia wytrzymałość) i mechanikę międzyguzkową z gumkami o średniej wytrzymałości 1/8 cala w plecionym drucie ze stali nierdzewnej o wymiarach 0,019 x 0,025 cala. Dla górnego łuku zaplanowano wyjmowany, owinięty element ustalający oraz stałą belkę językową 3×3, wykonaną ze skręconego elastycznego drutu o średnicy 0,018 cala i utrzymywaną przez czas nieokreślony w łuku dolnym.
WYNIKI
Pod koniec leczenia osiągnięto początkowe cele, zauważając widoczną poprawę profilu twarzy i relacji przednio-tylnej twarzy (ryc. 5). Uzyskano I klasę zębów trzonowych i kłów, korekcję krzywej Spee, prawidłową relację poprzeczną pomiędzy łukami oraz odpowiedni nagryz i nagryz (ryc. 6). Dzięki połączeniu mechaniki ortopedycznej i ortodontycznej możliwe było przekierowanie wzrostu twarzoczaszki, uzyskując I klasę szkieletową (ANB = + 2° i Wits = +1 mm) (Tabela 1, Ryc. 7, 8, 9 i 10). W ten sposób ustalono odpowiednie prowadnice funkcjonalne oraz prawidłową postawę i napięcie języka.
DYSKUSJA
Ocenę i leczenie dysharmonii zgryzowo-szkieletowych można rozpocząć na różnych etapach rozwoju, w zależności od nasilenia, wzorca wzrostu układu kostnego, a także zagrożeń i korzyści samego leczenia. Wczesne leczenie jest zdecydowanie realną możliwością; jednakże nie jest on wskazany u wszystkich pacjentów. Celem wczesnej interwencji ortodontycznej jest opanowanie niekorzystnego wzrostu, zapobieganie pogłębianiu się dysharmonii zębowo-szkieletowej, poprawa zgryzu i estetyki uśmiechu. Dlatego zaleca się nadzorowanie rozwoju zgryzu przez cały proces wyrzynania się zębów, aby móc zaproponować leczenie o bardziej przewidywalnych rezultatach. W tym przypadku klinicznym klasy III interceptywne podejście do szkodliwych nawyków w jamie ustnej wraz z wczesnym leczeniem ortopedycznym wad zgryzu były czynnikami determinującymi wynik leczenia. 11 – 21
Niektóre wady zgryzu, takie jak zgryz krzyżowy, nie korygują się same i mają tendencję do pogłębiania się w trakcie wzrostu i rozwoju dziecka. Dlatego należy je leczyć od razu po zdiagnozowaniu. Istnieje kilka powodów, dla których warto rozpocząć leczenie we wczesnych stadiach uzębienia mieszanego: wykorzystanie bioelastyczności kości; zapobiegać schorzeniom stawów; przekierować wzrost w kierunku normalnego rozwoju cech twarzy i szkieletu; zapobiegają przekształceniu się dysharmonii uzębienia w szkieletowe oraz poprawiają wzorzec oddychania u dzieci z zespołem oddychania przez usta lub OSAS. W tym okresie korekcja zmian kostnych jest prostsza i wiąże się z mniejszym kosztem biologicznym dla pacjenta, jak w przypadku korekcji zgryzu krzyżowego tylnego poprzez rozłączenie środkowego szwu podniebiennego. U dzieci w wieku 8-10 lat szew ten jest szeroki i ma bardziej regularne krawędzie, natomiast w późniejszych okresach wzrostu (10-13 lat) szew ten staje się bardziej nieregularny i ustawiony obok siebie. 22
Najlepszy moment na rozpoczęcie leczenia u pacjentów z III klasą szkieletową związaną z retruzją szczęki był szeroko omawiany w badaniach popartych obserwacjami klinicznymi. Okresy uzębienia mlecznego i pierwszy okres przejściowy uzębienia mieszanego, około 6 roku życia, są najbardziej sprzyjające inicjacji wysunięcia szczęki, ponieważ efekty ortopedyczne są bardziej wyraziste, ze znacznym postępem w punktach A i ANS (przedni kręgosłup nosowy). 5, 23. W tych okresach występuje większa predyspozycja do przedniego przemieszczenia szczęki, zwiększając wzrost szwów szczękowych i okołoszczękowych, które przed 8. rokiem życia są regularne i szerokie, a w okresie dojrzewania stają się silniej przeplatane. 2 W początkowej fazie uzębienia mieszanego najlepsze odpowiedzi ortopedyczne obserwuje się przy korekcji zgryzu krzyżowego szkieletowego tylnego, 24 zgryzu otwartego przedniego, 25 i klasy III szkieletowej. 1
Decyzje terapeutyczne podjęte w pierwszej fazie gwarantowały rezultaty uzyskane na koniec całego leczenia. Wskazanie ostrogi językowej jest przedstawiane w literaturze jako ważna metoda terapeutyczna mająca na celu wyeliminowanie nawyku wstawiania i reedukacji postawy języka, przyczyniając się do korekcji zgryzu otwartego przedniego. 11 , 15 , 26 – 30 Z tego powodu bezpośrednio po rozłączeniu szczęki założono łuk językowy z przyspawanymi ostrogami. Tak, aby bez ingerencji języka korekta zgryzu otwartego przedniego następowała jednocześnie z efektami leczenia maską twarzową, która przekierowała wzrost szczęki do przodu i do dołu.
Decyzję o wydłużeniu szczęki podjęto na podstawie dowodów potwierdzonych w literaturze, że leczenie klasy III z użyciem maski twarzowej jest najczęściej wybieranym sposobem korekcji retrognatycznej części szczęki. 13, 17 Badania wykazują znaczące korzystne wyniki w korekcji zmiennych stomatologicznych i szkieletowych, takie jak pozytywne zmiany wskaźników analizy Witsa oraz korekcja nagryzu nagryzowego pacjenta. 5,17,31 Te wcześniej opisane cechy potwierdzają wyniki tego przypadku klinicznego, którego kulminacją była poprawa wartości analizy Witsa z -4 mm przed leczeniem do +1 mm po leczeniu oraz odpowiedni nagryz i nagryz.
Protokoły przyjęte w przypadku wysunięcia szczęki u tego pacjenta są również zgodne z protokołami podanymi w literaturze naukowej, takimi jak wcześniejsze rozłączenie szczęki 5, 17, 31 – 33, po którym następuje wysunięcie szczęki w przybliżeniu o 30° w dół i do przodu, i wielkość siły pomiędzy 300 gF a 600 gF na stronę aktywacji. 5, 31 – 35 Ta pierwsza faza leczenia sprzyjała tworzeniu bardziej sprzyjającego środowiska dla ekspresji wzrostu i rozwoju twarzy, korygowania relacji okluzyjnych, poprawy estetyki twarzy i poczucia własnej wartości oraz minimalizowania trwałych deformacji szkieletu w fazie dorosłej. 19
Dlatego też leczenie klasy III przeprowadzone w okresie wzrostu dało pozytywne rezultaty. Jednakże dziedziczny charakter tej wady zgryzu może pogorszyć wyniki uzyskane we wczesnym leczeniu, powodując konieczność bardziej inwazyjnych zabiegów, takich jak operacje ortognatyczne, jeśli pacjent nie będzie odpowiednio monitorowany ortodontycznie do końca swojego wzrostu. Dlatego ważne jest, aby leczenie klasy III przebiegało dwuetapowo: pierwszy etap intercepcji, obejmujący leczenie ortopedyczne i funkcjonalne, oraz drugi etap, leczenia ortodontycznego aparatami stałymi, w celu udoskonalenia relacji zgryzowych, z zastosowanie wyciągów międzyszczękowych klasy III do konsolidacji klasy I uzyskanej po terapii wydłużania szczęki. 17
WNIOSEK
Interwencja i nadzór nad III klasą szkieletową, wykonywane u pacjentów przed gwałtownym wzrostem, związane z przechwytywaniem szkodliwych nawyków jamy ustnej oraz skuteczna i sprawna mechanika ortodontyczna, decydują o powodzeniu leczenia ortodontycznego tej wady zgryzu.
Źródła:
1. Ngan P. Early timely treatment of Class III malocclusion. Semin Orthod. 2005;11:140–145. [Google Scholar]
2. Ngan P, Alkire RG, Fields H., Jr Management of space problems in the primary and mixed dentitions. J Am Dent Assoc. 1999;130(9):1330–1339. [PubMed] [Google Scholar]
3. Araújo EA, Buschang PH. Recognizing and correcting developing malocclusions: a problem-oriented approach to orthodontics. New Jersey: Wiley Brackwell; 2016. [Google Scholar]
4. de Almeida MR, de Almeida RR, Oltramari-Navarro PVP, Conti ACCF, Navarro RL, Camacho JGDD. Early treatment of Class III malocclusion 10-year clinical follow-up. J Appl Oral Sci. 2011;19(4):431–439. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
5. Mandall N, Cousley R, DiBiase A, Dyer F, Littlewood S, Mattick R, et al. Early Class III protraction facemask treatment reduces the need for orthognathic surgery: a multi-centre, two-arm parallel randomized, controlled trial. J Orthod. 2016;43(3):164–175. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
6. Nardoni DN, Siqueira DF, Cardoso MA, Capelozza L., Filho Cephalometric variables used to predict the success of interceptive treatment with rapid maxillary expansion and face mask. A longitudinal study. Dental Press J Orthod. 2015;20(1):85–96. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
7. Clemente R, Contardo L, Greco C, Di Lenarda R, Perinetti G. Class III treatment with skeletal and dental anchorage a review of comparative effects. Biomed Res Int. 2018 July 2; 2018:7946019–7946019. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
8. Pisani L, Bonaccorso L, Fastuca R, Spena R, Lombardo L, Caprioglio A. Systematic review for orthodontic and orthopedic treatments for anterior open bite in the mixed dentition. Prog Orthod. 2016;17(1):28–28. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
9. Fialho MPN, Pinzan-Vercelino CRM, Nogueira RP, Gurgel JA. Relationship between facial morphology, anterior open bite and non-nutritive sucking habits during the primary dentition stage. Dental Press J Orthod. 2014;19(3):108–113. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
10. Jacobson A. The „Wits” appraisal of jaw disharmony. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2003;124(5):470–479. [PubMed] [Google Scholar]
11. Cassis MA, de Almeida RR, Janson G, Aliaga-Del Castillo A, de Almeida MR. Stability of anterior open bite treatment with bonded spurs associated with high- pull chincup. Orthod Craniofac Res. 2018;21(2):104–111. [PubMed] [Google Scholar]
12. Ngan P, Fields HW. Open bite: a review of etiology and management. Pediatr Dent. 1997;19(2):91–98. [PubMed] [Google Scholar]
13. Watkinson S, Harrison JE, Furness S, Worthington HV. Orthodontic treatment for prominent lower front teeth (Class III malocclusion) in children. Cochrane Database Syst Rev. 2013;30(9):CD003451–CD003451. [PubMed] [Google Scholar]
14. Cozza P, Baccetti T, Fanchi L, Mucedero M, Polimeni A. Sucking habits and facial hyperdivergency as risk factors for anterior open bite in the mixed dentition. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2005;128(4):517–519. [PubMed] [Google Scholar]
15. Nascimento MHA, de Araújo TM, Machado AW. Severe anterior open bite during mixed dentition treated with palatal spurs. J Clin Pediatr Dent. 2016;40(3):247–250. [PubMed] [Google Scholar]
16. Heimer MV, Katz CRT, Rosenblatt A. Anterior open bite a case – control study. Int J Paediatr Dent. 2010;20(1):59–64. [PubMed] [Google Scholar]
17. Woon SC, Thiruvenkatachari B. Early orthodontic treatment for Class III malocclusion a systematic review and meta-analysis. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2017;151(1):28–52. [PubMed] [Google Scholar]
18. Baccetti T, Tollaro I. A retrospective comparison of functional appliance treatment of Class III malocclusions in the deciduous and mixed dentitions. Eur J Orthod. 1998;20(3):309–317. [PubMed] [Google Scholar]
19. Campbell PM. The dilemma of Class III treatment. Early or late. Angle Orthod. 1983;53(3):175–191. [PubMed] [Google Scholar]
20. Kapust AJ, Sinclair PM, Turley PK. Cephalometric effects of face mask/ expansion therapy in Class III children a comparison of three age groups. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 1998;113(2):204–212. [PubMed] [Google Scholar]
21. Atalay Z, Tortop T. Dentofacial effects of a modified tandem traction bow appliance. Eur J Orthod. 2010;32(6):655–661. [PubMed] [Google Scholar]
22. Melsen B, Melsen F. The postnatal development of the palatomaxillary region studied on human autopsy material. Am J Orthod. 1982;82(4):329–342. [PubMed] [Google Scholar]
23. Mandall N, DiBiase A, Littlewood S, Nute S, Stivaros N, McDowall R, et al. Is early Class III protraction facemask treatment effective? A multicentre, randomized, controlled trial: 15-month follow-up. J Orthod. 2010;37(3):149–161. [PubMed] [Google Scholar]
24. Ugolini A, Cerruto C, Di Vece L, Ghislanzoni LH, Sforza C, Doldo T, et al. Dental arch response to Haas-type rapid maxillary expansion anchored to deciduous vs permanent molars: a multicentric randomized controlled trial. Angle Orthod. 2015;85(4):570–576. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
25. Rédua RB. Different approaches to the treatment of skeletal Class II malocclusion during growth: Bionator versus extraoral appliance. Dental Press J Orthod. 2020;25(2):69–85. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
26. Justus R. Correction of anterior open bite with spurs long-term stability. World J Orthod. 2001;2(3):219–231. [Google Scholar]
27. Meyer-Marcotty P, Hartmann J, Stellzig-Eisenhauer A. Dentoalveolar open bite treatment with spur appliances. J Orofac Orthop. 2007;68(6):510–521. [PubMed] [Google Scholar]
28. Cassis MA, de Almeida RR, Janson G, de Almeida-Pedrin RR, de Almeida MR. Treatment effects of bonded spurs associated with high-pull chincup therapy in the treatment of patients with anterior open bite. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2012;142(4):487–493. [PubMed] [Google Scholar]
29. Leite JS, Matiussi LB, Salem AC, Provenzano MGA, Ramos AL. Effects of palatal crib and bonded spurs in early treatment of anterior open bite: a prospective randomized clinical study. Angle Orthod. 2016;86(5):734–739. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
30. Canuto LFG, Janson G, de Lima NS, de Almeida RR, Cançado RH. Anterior open-bite treatment with bonded vs conventional lingual spurs: a comparative study. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2016;149(6):847–855. [PubMed] [Google Scholar]
31. Liu W, Zhou Y, Wang X, Liu D, Zhou S. Effect of maxillary protraction with alternating rapid palatal expansion and constriction vs expansion alone in maxillary retrusive patients a single-center, randomized controlled trial. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2015;148(4):641–651. [PubMed] [Google Scholar]
32. Keles A, Tokmak EC, Erverdi N, Nanda R. Effect of varying the force direction on maxillary orthopedic protraction. Angle Orthod. 2002;72(5):387–396. [PubMed] [Google Scholar]
33. Vaughn GA, Mason B, Moon HB, Turley PK. The effects of maxillary protraction therapy with or without rapid palatal expansion: a prospective, randomized clinical trial. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2005;128(3):299–309. [PubMed] [Google Scholar]
34. Cozza P, Baccetti T, Mucedero M, Pavoni C, Franchi L. Treatment and posttreatment effects of a facial mask combined with a bite-block appliance in Class III malocclusion. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2010;138(3):300–310. [PubMed] [Google Scholar]
35. Cozza P, Marino A, Mucedero M. An orthopaedic approach to the treatment of Class III malocclusions in the early mixed dentition. Eur J Orthod. 2004;26(2):191–199. [PubMed] [Google Scholar]