Tłumaczenie oryginalnego artykułu: Nabil Fanous, Shadi Zari, Universal Trichloroacetic Acid Peel Technique for Light and Dark Skin, JAMA Facial Plast Surg 2017 Jan 12;19(3):212–219.
Źródło: https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC5815131/
Kluczowe punkty
Pytanie
Czy peeling kwasem trichlorooctowym jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia jasnej i ciemnej karnacji?
Wyniki
Niniejsza seria przypadków pokazuje, że zastosowanie nowatorskiej genetyczno-rasowej klasyfikacji skóry oraz standaryzowanej techniki aplikacji kwasu „paskowego” pozwala na zmniejszenie ryzyka związanego z peelingiem i poprawę rezultatów.
Znaczenie
Peeling kwasem trichlorooctowym, opierając się na odpowiednich wytycznych dotyczących oceny przedoperacyjnej i aplikacji kwasu, jest pomocnym i skutecznym narzędziem do poprawy wyglądu i odmłodzenia jasnej i ciemnej karnacji.
Streszczenie
Znaczenie
Pomimo dużego potencjału, peelingi kwasem trichlorooctowym o średnim i głębokim działaniu są rzadko stosowane u pacjentów o jasnej karnacji, a u pacjentów o ciemnej karnacji z powodu powszechnego strachu przed powikłaniami pigmentacyjnymi i bliznami. Obawy te skłoniły wielu lekarzy do stosowania lżejszych peelingów (peeling kwasem glikolowym, peeling Jessnera itp.) oraz różnych laserów i technologii intensywnego światła. Peelingi kwasem trichlorooctowym zostały opisane w licznych publikacjach. Jednakże, żadne z dotychczasowych badań nie opisało precyzyjnej techniki i praktycznych aspektów skutecznego peelingu kwasem trichlorooctowym w sposób jasny, szczegółowy i powtarzalny.
Cele
Wyjaśnienie praktycznego podejścia do uniwersalnego peelingu kwasem trichlorooctowym oraz zaoferowanie początkującym i doświadczonym chirurgom plastycznym twarzy zorganizowanej, łatwej i bezpiecznej techniki peelingów kwasem trichlorooctowym o średniej i głębokiej głębokości.
Projekt, miejsce i uczestnicy
Niniejsze badanie stanowiło serię przypadków uniwersalnych peelingów kwasem trichlorooctowym w środowisku akademickim. Badania prowadzono od 1 stycznia 1996 r. do 1 listopada 2015 r.
Główne wyniki i metody
W niniejszym artykule omówiono przedoperacyjną ocenę peelingu chemicznego, wcześniej opublikowaną klasyfikację genetyczno-rasową skóry oraz technikę peelingu kwasem trichlorooctowym, której celem jest standaryzacja i kontrola aplikacji kwasu w celu poprawy rezultatów i zmniejszenia powikłań. Opisano technikę „paskową”, która zwiększa kontrolę lekarza nad głębokością peelingu.
Wyniki
Oceniono łącznie 923 peelingi kwasem trichlorooctowym u 803 pacjentów (87,0%) i 120 pacjentów (13,0%) (średni wiek 41,59 lat). Okres obserwacji wynosił od 6 miesięcy do 13 lat (średnio 13 miesięcy). Ta seria przypadków wykazała niską częstość występowania powikłań, w tym u 54 pacjentów (5,9%) z utrzymującą się hiperpigmentacją, u 3 pacjentów (0,3%) z łagodną teleangiektazją, u 2 pacjentów (0,2%) z ostrą infekcją wirusem opryszczki, u 2 pacjentów (0,2%) z bakteryjnym zakażeniem gronkowcem złocistym i u 1 pacjenta (0,1%) z hipopigmentacją.
Wnioski i znaczenie
Peelingi z kwasem trichlorooctowym, przy prawidłowym stosowaniu, są skuteczne i bezpieczne zarówno dla jasnej, jak i ciemnej karnacji. Technika ta może być łatwym do wdrożenia uzupełnieniem praktyki kosmetycznej lekarza.
Poziom wiarygodności danych
4.
Niniejsza seria przypadków opisuje praktyczne podejście do uniwersalnego peelingu z kwasem trichlorooctowym.
Wprowadzenie
W latach 90. XX wieku peeling z kwasem trichlorooctowym został spopularyzowany przez Obagi, znanego amerykańskiego dermatologa. Obagi jest uznawany za twórcę odrodzenia techniki peelingu z kwasem trichlorooctowym poprzez serię kursów instruktażowych.
Nasze ogólne wrażenie jest takie, że zainteresowanie peelingami z kwasem trichlorooctowym nieco spadło w ciągu ostatnich 20 lat. Obawy dotyczące powikłań pigmentacyjnych i blizn skłoniły wielu lekarzy do stosowania lżejszych peelingów (peeling z kwasem glikolowym, peeling Jessnera itp.) oraz różnych technologii laserowych i intensywnego światła. Obawy te są uzasadnione, ponieważ średnio- i głębokie peelingi kwasem trichlorooctowym, wykonywane zgodnie z określonymi zasadami i środkami ostrożności, mogą stanowić nieoceniony element praktyki kosmetycznej lekarza. Wraz ze wzrostem zróżnicowania rasowego/etnicznego w Ameryce Północnej pojawia się potrzeba opracowania uniwersalnego podejścia do peelingów kwasem trichlorooctowym, które można by stosować do różnych typów skóry.
Żadne dotychczas badanie nie opisało precyzyjnej techniki ani praktycznych korzyści skutecznego peelingu kwasem trichlorooctowym w sposób jasny, szczegółowy i powtarzalny. Niniejszy artykuł omawia podstawowe zasady i techniki nowatorskiego podejścia do zabiegu peelingu kwasem trichlorooctowym, w tym przygotowanie do peelingu, tryb znieczulenia, standaryzację czynników kontrolujących głębokość peelingu, technikę aplikacji „pasków” oraz pielęgnację po peelingu. Oczekuje się, że niniejszy artykuł pomoże innym lekarzom w dodaniu satysfakcjonującego peelingu kwasem trichlorooctowym do ich obecnej praktyki kosmetycznej.
W niniejszym artykule przedstawiamy uniwersalne podejście do peelingów kwasem trichlorooctowym, wykonanych u prawie 1000 pacjentów w ciągu ostatnich 20 lat (od 1 stycznia 1996 r. do 1 listopada 2015 r.). Wierzymy, że to podejście może być bezpiecznie i skutecznie stosowane przez innych chirurgów plastycznych twarzy u pacjentów o jasnej i ciemniejszej karnacji, co może znacznie usprawnić ich praktykę.
Metody
Klasyfikacja skóry przed peelingiem
Celem idealnej klasyfikacji skóry przed peelingiem nie jest po prostu zaklasyfikowanie skóry pacjenta do jednej lub drugiej kategorii, ale pomoc w przewidywaniu reakcji każdego typu skóry na peeling chemiczny i jej potencjalnych powikłań. Obecnie popularne klasyfikacje skóry, głównie typy zidentyfikowane przez Fitzpatricka, uwzględniają stopień pigmentacji skóry oraz podatność na opaleniznę i oparzenia. Kolor skóry, biały, żółty, oliwkowy, brązowy lub czarny, jest powszechnie uważany za główny czynnik przewidywania reakcji skóry na peeling lub laser.
Jeden z nas (N.F.) opracował i opublikował nowatorski system klasyfikacji – genetyczno-rasową klasyfikację skóry, która oprócz koloru skóry uwzględnia również pochodzenie rasowe/etniczne pacjenta. W związku z tym klasyfikacja ta koncentruje się na kolorze skóry i rysach twarzy, a nie wyłącznie na kolorze skóry. Celem tej klasyfikacji jest pomoc lekarzowi w przewidywaniu, z rozsądnym stopniem dokładności, reakcji na peeling i możliwych powikłań związanych z różnymi grupami pacjentów.
Kategorie klasyfikacji genetyczno-rasowej skóry
Jeśli przyjrzymy się mapie świata i przejdziemy z północy na południe przez 3 starożytne kontynenty (Europę, z przewagą rasy kaukaskiej; Afrykę, z przewagą rasy czarnej; i Azję, z przewagą Azji) (Rysunek 1), zauważymy, że kolor skóry i jej rysy zmieniają się stopniowo i przewidywalnie – od jaśniejszej, cieńszej skóry i mniejszych rysów na północy do ciemniejszej, grubszej skóry i większych rysów na południu. Dla uproszczenia, te 3 główne kategorie rasowe/etniczne są dodatkowo podzielone. Rasa kaukaska w Europie (oraz wokół Morza Śródziemnego w północnej Afryce i zachodniej Azji) dzieli się na 4 podkategorie, rasa czarna w Afryce na 2 kategorie, a Azjaci w Azji na 3 podkategorie.
Uniwersalny peeling kwasem trichlorooctowym
Kwas trichlorooctowy i jego wskazania
Kwas trichlorooctowy to kwas keratolityczny, który powoduje denaturację białek. Jest środkiem bakteriobójczym, o nieznanym ogólnoustrojowym działaniu toksycznym. Kwas trichlorooctowy działa inaczej niż 88% fenol, który jest keratokoagulantem. Kwas trichlorooctowy stosowany w naszej praktyce jest dostępny w różnych stężeniach, od 35% do 45%.
Obecnie większość pacjentów zainteresowanych peelingiem zgłasza się z konkretnymi problemami, z których najczęstsze to przebarwienia (melasma, piegi i plamy soczewicowate). Inne pytania dotyczą trądziku pospolitego (zaskórniki i grudki), drobnych zmarszczek, rozszerzonych porów, blizn oraz rogowacenia (łojotokowego i rogowacenia słonecznego). Im bardziej powierzchowny problem skórny, tym lepsza reakcja na peeling, dlatego głębokie zmarszczki nie reagują na peelingi tak skutecznie, jak drobne, powierzchowne.
Wybór głębokości peelingu
Peelingi kwasem trichlorooctowym o średniej i średniej do głębokiej głębokości to dwie najczęściej stosowane metody w naszej praktyce. Głębokie peelingi są unikane przez osoby z krajów nordyckich z obawy przed bliznami, a szczególnie przez osoby z Indii i Pakistanu oraz Afryki z obawy przed hipopigmentacją. Początkującym lekarzom zaleca się ograniczenie stosowania peelingów kwasem trichlorooctowym do peelingów powierzchownych (lekkich lub lekko do średniej głębokości), dopóki nie nabędą odpowiedniego doświadczenia. Zasadniczo stosujemy (1) peelingi o średniej do głębokiej głębokości dla osób z Europy Środkowej i Południowej (region Morza Śródziemnego), (2) peelingi o średniej i lekkiej do średniej głębokości dla osób z Europy Północnej (region Morza Śródziemnego) i Azji, (3) peelingi o lekkiej głębokości dla osób z południowej Kaukazu (region Indii i Pakistanu) oraz (4) peelingi o bardzo lekkiej głębokości dla osób z Afryki.
Przygotowanie do zabiegu Prepeel
Trzy cele preparatu Prepeel to aktywacja skóry, kontrola głębokości peelingu i skrócenie okresu rekonwalescencji. Cele te osiąga się dzięki zastosowaniu trzech składników aktywnych: kwasu retinowego, alfa-hydroksykwasu i hydrochinonu. Ich mechanizmy działania ułatwiają równomierną penetrację peelingu, zapewniają lepsze unaczynienie skóry, stymulują szybszą epitelizację i zmniejszają przebarwienia pozapalne. Inne, mniej ważne cele preparatu Prepeel to nawilżenie skóry poprzez zastosowanie kremu nawilżającego oraz zapewnienie jej ochrony przeciwsłonecznej poprzez zastosowanie kremu z filtrem o szerokim spektrum działania.
Stwierdziliśmy, że zmiana koloru skóry jest dobrym wskaźnikiem skuteczności preparatu Prepeel z wykorzystaniem tych trzech składników. Docelowy kolor, do którego dąży ten preparat, to średnioróżowy odcień, widoczny nawet u pacjentów o ciemnej karnacji. Uzyskanie tego koloru wymaga zazwyczaj od 3 do 6 tygodni leczenia przygotowawczego.
Przedoperacyjne przygotowanie skóry i znieczulenie miejscowe
Lorazepam (1 mg) podaje się pacjentowi podjęzykowo około 30 minut przed zabiegiem. Połowę tubki kremu z prylokainą (około 15 g) rozprowadza się na twarzy i szyi, przykrywa folią spożywczą i pozostawia na około 20 minut (rysunek 2A). Następnie twarz oczyszcza się ręcznikami nasączonymi wodą z kranu, aby upewnić się, że nie ma resztek kremu ani makijażu. Zrezygnowaliśmy z używania alkoholu jako środka odtłuszczającego. Uważamy, że nie odgrywa on istotnej roli i powoduje niepotrzebne podrażnienie skóry przed peelingiem, co może wpływać na równomierne wchłanianie peelingu.
Kontrola głębokości peelingu
Większość technik peelingu wykorzystuje kombinację czynników do oceny głębokości peelingu podczas jego aplikacji, takich jak stężenie kwasu, liczba przejść, stopień nasycenia gazy bawełnianej i kolor skóry, między innymi. Ta kombinacja utrudnia oszacowanie głębokości peelingu, co skutkuje słabą kontrolą głębokości, a tym samym nieprzewidywalnymi rezultatami.
Dla uproszczenia, nasza ocena głębokości peelingu opiera się wyłącznie na znaku szronu (białym kolorze złuszczonej skóry). Wszystkie inne zmienne czynniki wpływające na głębokość peelingu są znormalizowane.
Dla każdego z 3 głównych peelingów istnieje docelowy biały kolor szronu, który sygnalizuje punkt końcowy zabiegu. Docelowy poziom szronu dla 3 podstawowych rodzajów peelingów jest następujący: (1) peeling lekki (szron jest jasnobiały, utworzony z rozproszonych białych plam, jak „białe gwiazdy na różowym niebie”), (2) peeling średni (szron jest średnio biały) i (3) peeling głęboki (szron jest głęboko biały).
Ten system klasyfikacji jest łatwy do zapamiętania: celem jest uzyskanie jasnej bieli dla peelingu lekkiego, średniej bieli dla peelingu średniego i głębokiej bieli dla peelingu głębokiego. Jedynym wyjątkiem jest obszar szyi, który powinien być mniej biały (bardziej powierzchniowy) niż twarz ze względu na wrażliwość skóry i wolniejszy proces gojenia.
Technika pasków
Celem techniki pasków jest standaryzacja wszystkich czynników, które mogą wpływać na głębokość peelingu, pozostawiając matowienie (bielenie skóry) jako jedyny zmienny objaw. Rysunek 2 i rysunek 3 przedstawiają kolejne etapy tej techniki.
Zabieg trwa od 5 do 10 minut. Przebieg zabiegu jest następujący:
(1) Krem z prylokainą delikatnie usuwa się z twarzy i szyi za pomocą drewnianej szpatułki. Usuwanie kontynuuje się za pomocą wilgotnych bawełnianych ręczników, a następnie suchych bawełnianych ręczników.
(2) Twarz dzieli się w myślach na sekcje zwane paskami (rysunek 3). Celem jest precyzyjne przesuwanie się po twarzy podczas nakładania kwasu.
(3) Stężenie kwasu trichlorooctowego jest standaryzowane. Na przykład, wynosi ono 30% do 35% dla peelingu lekkiego, 35% do 40% dla peelingu średniego i 40% do 45% dla peelingu średnio-głębokiego lub głębokiego.
(4) Kawałek gazy (jeden złożony kawałek o wymiarach 10 x 10 cm lub stos czterech kawałków o wymiarach 5 x 5 cm) zwilża się standardową ilością kwasu. Najpierw róg złożonej gazy bawełnianej jest mocno dociskany do szyjki butelki z kwasem (rysunek 2B). Następnie butelkę odwraca się do góry dnem na 1 sekundę, aby zwilżyć róg. Następnie tę samą procedurę powtarza się na pozostałych 3 rogach podwójnie złożonej gazy bawełnianej o wymiarach 10 × 10 cm. Po czwarte, gazę bawełnianą ściska się między palcami, aby równomiernie rozprowadzić w niej kwas.
(5) Następnie kwas jest nakładany na skórę w określonej kolejności. Nakładanie rozpoczyna się od lewej strony twarzy, następnie prawej, następnie czoła, powiek, a na końcu szyi (rysunek 3).
(6) Liczba przejść (warstw kwasu trichlorooctowego) na każdym pasku jest identyczna. Ponadto poziomy i pionowy kierunek pociągnięć mokrej gazy bawełnianej na pasek jest taki sam. Sekwencję przedstawiono na rysunku 3.
Dzięki standaryzacji wszystkich tych zmiennych, operator może skoncentrować się na pojedynczym znaku zmiennej, który pozostał, czyli na matowieniu (białym kolorze). Ostatnim etapem peelingu jest dodanie dodatkowych przejść tylko na obszarach, na których matowienie jest mniejsze niż poziom idealny, aby uzyskać jednorodny poziom matowienia na całej twarzy.
Pielęgnacja po peelingu
W pielęgnacji skóry po peelingu kwasem trichlorooctowym preferowana jest technika mokra ze względu na większy komfort pacjenta i korzyści dla regeneracji skóry. Począwszy od dnia peelingu, pacjenci powinni utrzymywać skórę nawilżoną, biorąc kilka letnich pryszniców (bez szamponu), a następnie nakładając bardzo cienką warstwę wazeliny na twarz i szyję, tylko jeśli skóra jest sucha. Począwszy od tygodnia po zabiegu, pacjentom zaleca się unikanie ekspozycji na słońce i rozpoczęcie stosowania kremów po peelingu, głównie kwasu retinowego. Czasami w przypadku hiperpigmentacji konieczne może być zastosowanie rozjaśniaczy skóry i miejscowych kortykosteroidów. Na rycinie 4, rycinie 5 i e-rysunku w suplemencie przedstawiono przykłady efektów przedoperacyjnego i pooperacyjnego peelingu kwasem trichlorooctowym.
Działania niepożądane i powikłania
Rumień zazwyczaj ustępuje w ciągu 4 do 7 dni. Może utrzymywać się dłużej u mieszkańców Europy Północnej (Nordyków), ale nie powinien być trwałym powikłaniem, chyba że peeling był głębszy niż powinien. Teleangiektazje występują również częściej u mieszkańców Europy Północnej, zwłaszcza jeśli peeling był głębszy niż zalecany.
Przebarwienia pozapalne występują częściej u mieszkańców Europy Południowej (Morze Śródziemne), Azji, a zwłaszcza południowej rasy kaukaskiej (Indo-Pakistańczyków). Zwykle występują w tych samych obszarach, co wczesny rumień po peelingu i w większości przypadków są przejściowe.
Odbarwienia występują rzadko. Najbardziej podatni są pacjenci o najciemniejszej karnacji. Do tej grupy pacjentów należą głównie mieszkańcy południowej rasy kaukaskiej (Indo-Pakistańczyków), Afryki i południowej Azji, szczególnie w wyniku stosunkowo głębokich peelingów.
Blizny przerostowe to rzadkie powikłanie, które zwykle następuje po stosunkowo głębokim peelingu. Najbardziej podatna jest populacja nordycka. Wskazówką wskazującą na jego rozwój jest pojawienie się uporczywego, głębokiego rumienia połączonego ze stwardnieniem skóry. To powikłanie wymaga wczesnego i sukcesywnego leczenia kortykosteroidami dożylnymi.
Innym potencjalnym powikłaniem jest zakażenie wirusem opryszczki, które podejrzewa się, gdy pacjenci zgłaszają pieczenie lub ból w ciągu pierwszych 7 dni po peelingu. Jednak w niektórych przypadkach początek zakażenia wirusem opryszczki może być bezbolesny. Najważniejszym objawem jest typowe owrzodzenie skóry wywołane przez wirusa opryszczki, które szybko rozprzestrzenia się na resztę twarzy i szyi, jeśli nie zostanie leczone. Dlatego zaleca się, aby wszyscy pacjenci otrzymali profilaktycznie małą dawkę doustnego leku przeciwwirusowego, rozpoczynając dzień przed peelingiem i kontynuując przez 7 dni po nim. Jeśli owrzodzenia opryszczkowe nadal się rozwijają, dawkę zwiększa się. Zakażenia bakteryjne lub grzybicze są rzadkimi powikłaniami.
Wyniki
Pacjenci
Przeanalizowano łącznie 923 uniwersalne peelingi kwasem trichlorooctowym. W badaniu wzięło udział 803 pacjentów płci żeńskiej (87,0%) i 120 pacjentów płci męskiej (13,0%) (średni wiek 41,59 lat). Okres obserwacji wynosił od 6 miesięcy do 13 lat, ze średnią 13 miesięcy. Kategorie klasyfikacji genetyczno-rasowej skóry pacjentów podsumowano w tabeli elektronicznej w suplemencie. Rysunki 4 i 5 oraz rysunek elektroniczny w suplemencie przedstawiają przykłady efektów peelingu kwasem trichlorooctowym.
Powikłania
54 pacjentów (5,9%) z uporczywą hiperpigmentacją, głównie pochodzenia azjatyckiego i indyjsko-pakistańskiego, wymagało powtórzenia peelingu na pozostałe plamy („peelingi punktowe”) 1 lub więcej razy. U trzech pacjentów (0,3%) stwierdzono łagodną teleangiektazję, występującą u 2 pacjentów z krajów nordyckich i 1 z krajów nordyckich. U 2 pacjentów (0,2%) ostre zakażenie wirusem opryszczki rozwinęło się na wczesnym etapie tej serii przypadków, przed rozpoczęciem profilaktycznego stosowania leków przeciwwirusowych. U dwóch innych pacjentów (0,2%) rozwinęło się zakażenie bakteryjne gronkowcem złocistym, które skutecznie leczono doustnymi i miejscowymi antybiotykami. U jednego pacjenta z Afryki (0,1%) wystąpiła hipopigmentacja (ryc. 5), która ostatecznie uległa pewnej poprawie. Co najważniejsze, w naszej serii przypadków nie wystąpiły blizny.
Dyskusja
W niniejszym artykule opisano prostą, bezpieczną i powtarzalną technikę peelingu kwasem trichlorooctowym. Nasze wyniki wykazały akceptowalny odsetek powikłań w porównaniu z literaturą medyczną dotyczącą peelingów chemicznych.
Istnieją dwa aspekty tego podejścia do peelingu kwasem trichlorooctowym, które czynią go nowatorskim i odmiennym. Po pierwsze, genetyczno-rasowa klasyfikacja skóry, omówiona wcześniej, oferuje nowatorską metodę kategoryzacji pacjentów na podstawie koloru skóry i rysów twarzy, a nie tylko koloru skóry. Klasyfikacja ta pozwala lekarzom przewidywać reakcję różnych grup skóry na peeling kwasem trichlorooctowym, a tym samym zmniejszać ryzyko powikłań. Po drugie, technika aplikacji kwasu trichlorooctowego standaryzuje wszystkie zmienne, które mogą wpływać na głębokość peelingu, a głównym wskaźnikiem głębokości jest objaw szronu. Ta standaryzacja pozwala na uzyskanie bardziej przewidywalnych rezultatów przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka powikłań.
Opisany w niniejszym dokumencie peeling kwasem trichlorooctowym zapewnia uogólniony, jednorodny efekt na skórze twarzy i szyi. Kolejną zaletą peelingu kwasem trichlorooctowym jest to, że nie wymaga on drogiego, zaawansowanego ani nieporęcznego sprzętu: wystarczy kwas i gaza bawełniana.
Ograniczenia
Ograniczenia niniejszego badania obejmują głównie retrospektywny charakter i ograniczoną liczbę pacjentów płci męskiej. Co więcej, zdecydowaliśmy się nie uwzględniać klasyfikacji skóry Fitzpatricka, ponieważ, jak już wcześniej wspomniano w artykule, uważamy, że klasyfikacja skóry pod względem genetyczno-rasowym jest bardziej pomocna w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia i dokładniejszym czynnikiem prognozującym.
Wnioski
W niniejszym artykule zaproponowano spersonalizowaną, kompleksową technikę peelingu kwasem trichlorooctowym, mającą na celu maksymalizację rezultatów przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka powikłań. Uniwersalne podejście do peelingu kwasem trichlorooctowym opiera się na następujących 2 elementach: (1) genetyczno-rasowej klasyfikacji skóry, która przewiduje przybliżoną reakcję każdego rodzaju skóry na peeling i określa właściwą głębokość peelingu dla pacjenta, oraz (2) technice paskowej, która eliminuje wszystkie zmienne z wyjątkiem śladu szronu, zwiększając kontrolę lekarza nad głębokością peelingu.
Sugerowana głębokość peelingu kwasem trichlorooctowym dla różnych rodzajów skóry i ich docelowej głębokości szronu jest następująca: (1) dla mieszkańców Europy Północnej: peeling średni (średni szron) lub peeling lekki do średniego (lekki do średniego szronu); (2) dla mieszkańców Europy Środkowej: peeling średni do głębokiego (średni do głębokiego szronu); (3) dla mieszkańców Europy Południowej (obszar Morza Śródziemnego): peeling średni (średni szron) lub peeling średni do głębokiego (średni do głębokiego szronu); (4) dla osób rasy kaukaskiej południowej (Indo-Pakistańczyków) peeling lekki (lekki szron); (5) dla osób rasy afrykańskiej peeling bardzo lekki (bardzo lekki szron); oraz (6) dla osób rasy azjatyckiej peeling średni (średni szron) dla osób z Azji północnej i środkowej oraz peeling lekki do średniego (lekki do średniego szronu) dla osób z Azji południowej. Ponadto, przygotowanie przed peelingiem i pielęgnacja po peelingu są ważne dla zmniejszenia ryzyka złuszczania i skrócenia okresu rekonwalescencji.
Prawidłowo wykonana, uniwersalna technika peelingu kwasem trichlorooctowym poprawia stan i jakość skóry u pacjentów o jasnej i ciemnej karnacji. Może być łatwym do wdrożenia uzupełnieniem praktyki kosmetycznej lekarza.
Źródła:
- 1.Johnson JB, Ichinose H, Obagi ZE, Laub DR. Obagi’s modified trichloroacetic acid (TCA)–controlled variable-depth peel: a study of clinical signs correlating with histological findings. Ann Plast Surg. 1996;36(3):225-237. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
- 2.Colby SL, Ortman JM. Projections of the Size and Composition of the U.S. Population: 2014 to 2060. Washington, DC: US Census Bureau; 2014:25-1143. [Google Scholar]
- 3.Fitzpatrick TB. The validity and practicality of sun-reactive skin types I through VI. Arch Dermatol. 1988;124(6):869-871. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
- 4.Brody H. Chemical Peeling. St Louis, MO: Mosby; 1992:35-41. [Google Scholar]
- 5.McCollough G, Langston P. Dermabrasion and Chemical Peeling: A Guide for Facial Plastic Surgeons. New York, NY: Thieme Medical Publishers; 1998. [Google Scholar]
- 6.Fanous N, Hopping S TCA peel course. In: Proceedings from the 1995 Annual Meeting of the American Academy of Cosmetic Surgery; January 1995; Los Angeles, CA. [Google Scholar]
- 7.Fanous N. TCA for Asians. Facial Plast Surg Clin. 1996;4:195-200. [Google Scholar]
- 8.Fanous N, Prinja N, Sawaf M. Laser resurfacing of the neck: a review of 48 cases. Aesthetic Plast Surg. 1998;22(3):173-179. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
- 9.Fanous N, Bassas AE, Ghamdi WA. CO2 laser resurfacing of the neck and face: 10 golden rules for predicting results and preventing complications. Facial Plast Surg Clin. 2000;8(2):405-413. [Google Scholar]
- 10.Fanous N. A new patient classification for laser resurfacing and peels: predicting responses, risks, and results. Aesthetic Plast Surg. 2002;26(2):99-104. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
- 11.Fanous N, McCurdy JA, Lam SM. Cosmetic Surgery of the Asian Face. New York, NY: Thieme Medical Publishers; 2005:253-254. [Google Scholar]
- 12.Côté V, Fanous N. The new “genetico-racial” skin classification: maximizing the safety of skin treatments for Asians. Facial Plast Surg Clin North Am. 2010;18(1):99-104. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
- 13.Fanous N, Côté V, Fanous A. The new genetico-racial skin classification: how to maximize the safety of any peel or laser treatment on any Asian, Caucasian or black patient. Can J Plast Surg. 2011;19(1):9-16. [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]