Tłumaczenie oryginalnego artykułu: Keun Tae Kim, Hook Sun, and Eui Han Chung, Comparison of complete surgical excision and minimally invasive excision using CO2 laser for removal of epidermal cysts on the face, Arch Craniofac Surg. 2019 Apr; 20(2): 84–88.
Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6505433/
Streszczenie
Tło Torbiele naskórkowe są łagodnymi, wolno rosnącymi cystami, które często rozwijają się na głowie, szyi, klatce piersiowej i plecach dorosłych. Najczęstszą metodą chirurgicznego usunięcia jest zastosowanie skalpela, co często prowadzi do powstania blizn proporcjonalnych do wielkości cysty. Dlatego konieczne są techniki minimalnie inwazyjne. Wśród tych technik technika oparta na laserze CO2 jest minimalnie inwazyjna i charakteryzuje się niższym wskaźnikiem powikłań, krótszym czasem rekonwalescencji oraz mniejszym ryzykiem powstawania blizn. Niniejszy artykuł miał na celu porównanie wyników i powikłań pooperacyjnych związanych z wykonywaniem ekscyzji torbieli naskórkowych za pomocą lasera CO2 w porównaniu do konwencjonalnej ekscyzji chirurgicznej.
Metody Przeprowadzono badanie na 120 pacjentach w wieku od 16 do 65 lat z torbiami naskórkowymi na twarzy o średnicy od 0,5 do 2,2 cm. Dwanaście miesięcy później porównano długość blizny, wskaźnik nawrotów, satysfakcję pacjenta oraz powikłania między pacjentami leczonymi metodą ekscyzji laserem CO2 a ekscyzji chirurgicznej.
Wyniki Średnia długość blizny (12 miesięcy po zabiegu) po ekscyzji laserem CO2 wynosiła 0,30±0,15 cm, a po ekscyzji chirurgicznej wynosiła 1,23±0,43 cm (p=0,001). Czas trwania zabiegu (od momentu nacięcia po znieczulenie miejscowe do zakończenia rekonstrukcji) wynosił odpowiednio 16,15±5,96 minut dla ekscyzji laserem CO2 i 22,38±6,05 minut dla ekscyzji chirurgicznej (p=0,001). Wskaźnik nawrotów w grupie ekscyzji chirurgicznej i ekscyzji laserem CO2 wyniósł odpowiednio 3,3% i 8,3%, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,648).
Wnioski Kosmetyczny efekt ekscyzji laserem CO2 jest doskonały. Dla torbieli naskórkowych o średnicy do 2,2 cm zalecana jest ekscyzja laserem CO2, zwłaszcza gdy ważne jest osiągnięcie dobrego efektu estetycznego.
Słowa kluczowe: Torbiele naskórkowe, Laser, Chirurgia, plastyczna
Wprowadzenie
Torbiele naskórkowe są łagodnymi, wolno rosnącymi cystami, które często rozwijają się na głowie, szyi, klatce piersiowej i plecach dorosłych. Wskazaniami do chirurgicznej resekcji torbieli naskórkowych są ból oraz powikłania takie jak zapalenie i infekcja; również efekt kosmetyczny jest wskazaniem do usunięcia [1]. Najczęstszą techniką chirurgiczną jest wykonanie nacięcia za pomocą skalpela na skórze, a następnie całkowite usunięcie chirurgiczne. Technika ta pozostawia liniową bliznę proporcjonalną do wielkości torbieli naskórkowej [2-8].
Anatomicznie wierzchołek torbieli naskórkowej przytwierdzony jest do skóry właściwej. Pozostała część torbieli naskórkowej jest swobodnie przemieszczalna i luźno przyczepiona do tkanki podskórnej. Na podstawie tej anatomii wprowadzono różne techniki minimalnie inwazyjnej ekscyzji. Metody minimalnie inwazyjnej ekscyzji stosowane w poprzednich badaniach obejmują wycinanie laserowe, punch biopsyjny oraz nacięcie za pomocą biopsji. Te metody są mniej inwazyjne niż całkowite ekscyzje chirurgiczne; nie wymagają szwów, minimalizują powstawanie blizn i są uważane za bardziej skuteczne w przypadku torbieli naskórkowych na twarzy, gdzie blizna jest łatwo widoczna [3].
Autor stosuje metodę ekscyzji opartą na laserze CO2 jako technikę minimalnie inwazyjną [4]. Ponieważ ta metoda tworzy małe otwory w skórze za pomocą lasera CO2, powikłania takie jak krwawienie czy krwiak są mniej powszechne w porównaniu do technik wymagających nacięcia. Dodatkowo, czas rekonwalescencji jest krótszy, a długość blizny i satysfakcja pacjenta również mają być krótsze. Niniejszy artykuł ma na celu porównanie wyników i powikłań pooperacyjnych związanych z ekscyzją torbieli naskórkowych metodą laserową CO2 w porównaniu do konwencjonalnej ekscyzji chirurgicznej.
METODY
W Szpitalu Busan Paik przeprowadzono badanie ankietowe wśród 120 pacjentów w wieku od 16 do 65 lat z torbielami naskórkowymi na twarzy o średnicy od 0,5 do 2,2 cm. Było to badanie retrospektywne, w którym metoda grupowania była ograniczona do pacjentów z widocznymi estetycznie torbiami na twarzy. Wielkość torbieli naskórkowej została zmierzona za pomocą ultrasonografii przez radiologa. Dodatkowo, pacjenci zostali losowo przydzieleni do grup ekscyzji całkowitej i ekscyzji za pomocą lasera CO2. Kryteria wykluczenia obejmowały torbiele o wielkości 3 cm lub większej, torbiele nawrotowe, torbiele złośliwe, niepotwierdzone diagnozy oraz torbiele niepołożone na twarzy.
W leczeniu torbieli naskórkowych pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy: tych leczonych za pomocą lasera CO2 (60 pacjentów) (rys. 1) i tych leczonych za pomocą konwencjonalnej ekscyzji chirurgicznej (60 pacjentów) (rys. 2). Po średnim okresie obserwacji wynoszącym 12 miesięcy porównano długość blizny, wskaźnik nawrotów, satysfakcję pacjenta oraz powikłania między grupami.
Procedura chirurgiczna przebiegała następująco. Najpierw, dla konwencjonalnej ekscyzji chirurgicznej warstwa skóry była nacięta eliptycznie lub prosto do usunięcia pod miejscowym znieczuleniem, a następnie eksfoliacja była starannie przeprowadzana przy użyciu pęsety, aby nie uszkodzić ściany torbieli, po czym usunięto ścianę torbieli. Następnie miejsce nacięcia było zszywane. W przypadku metody minimalnie inwazyjnej za pomocą lasera CO2 wykonano otwór o średnicy 2–3 mm w ujściu górnej części torbieli. Większość łojotoku w torbieli została wyciągnięta przez otwór delikatnym ściskaniem przy użyciu gazy. Jedna nóżka moskitiery została wsunięta do torbieli, a ścianka torbieli została delikatnie oczyszczona w kierunku otworu za pomocą poziomych rowków nóżki moskitiery. Następnie rana skóry została pierwotnie zszyta.
Pacjenci byli obserwowani przez 12 miesięcy po zabiegu wizytą kontrolną w gabinecie w celu pomiaru długości blizny i rejestracji powikłań. Wszyscy pacjenci byli kontaktowani telefonicznie, aby dowiedzieć się o nawrocie torbieli po oddzielnie 4 i 12 miesiącach.
Do oceny normalności danych użyto testu t-Studenta. Do analiz statystycznych użyto oprogramowania SPSS w wersji 11.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA). Wartości p poniżej 0,05 uznano za istotne statystycznie.
WYNIKI
Badanie obejmowało 120 pacjentów w wieku od 16 do 65 lat z pękniętymi torbiami naskórkowymi na twarzy (Tabela 1). Średni rozmiar torbieli przedoperacyjnych w grupie poddanej ekscyzji chirurgicznej wynosił 1,31±0,55 cm, a w grupie poddanej ekscyzji za pomocą lasera CO2 wynosił 1,20±0,37 cm (p=0,215). Średnia długość blizny w grupie poddanej ekscyzji chirurgicznej wynosiła 1,23±0,43 cm, a po ekscyzji za pomocą lasera CO2 wynosiła 0,30±0,15 cm (p=0,001). Czas zabiegu (od nacięcia po miejscowe znieczulenie do zakończenia naprawy) wynosił 16,15±5,96 minut dla ekscyzji za pomocą lasera CO2, znacznie krótszy niż dla grupy poddanej ekscyzji chirurgicznej (22,38±6,05 minut, p=0,001) (Tabela 2).
Jeśli chodzi o powikłania pooperacyjne, u dwóch pacjentów w grupie ekscyzji chirurgicznej doszło do rozejścia się rany (3,3%); u tych pacjentów wykonano dodatkową naprawę. Nie było przypadków rozejścia rany w grupie ekscyzji za pomocą lasera CO2, ale różnica między dwiema grupami nie była istotna statystycznie (p=0,154). Pooperacyjne krwiaki obserwowano u trzech pacjentów w grupie ekscyzji chirurgicznej (5%) i u żadnego pacjenta w grupie ekscyzji za pomocą lasera CO2; jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,079). Częstość nawrotów obiema technikami przedstawiono w Tabeli 3. Wczesne nawroty (0-4 miesiące) w grupach ekscyzji chirurgicznej i ekscyzji za pomocą lasera CO2 wynosiły odpowiednio 0% i 3,3%; jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,672). Ponadto, późne nawroty (4-12 miesięcy) w grupach ekscyzji chirurgicznej i ekscyzji za pomocą lasera CO2 wynosiły odpowiednio 3,3% i 5,1%, ale różnica ta również nie była istotna statystycznie (p=0,683). Podobnie, wskaźniki nawrotów w całym okresie (0-12 miesięcy) w grupach ekscyzji chirurgicznej i ekscyzji za pomocą lasera CO2 wynosiły odpowiednio 3,3% i 8,3%, ale różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,648).
Wszystkich 120 pacjentów skontaktowano, aby dowiedzieć się o ich satysfakcję z blizn; wyniki wykazały, że grupa ekscyzji za pomocą lasera CO2 miała znacznie wyższą satysfakcję niż grupa ekscyzji chirurgicznej (Tabela 4). Stwierdzono istotną statystycznie różnicę między pełną ekscyzją chirurgiczną a ekscyzją za pomocą lasera CO2 dla średniej skali satysfakcji z blizn. Różnica ta była istotna statystycznie (p<0,05) (Rys. 3).
DYSKUSJA
Ostatnio wprowadzono różne nowe metody minimalizujące powstawanie blizn po chirurgicznym usunięciu torbieli naskórkowych, w tym opóźnioną ekscyzję ściany torbieli po ewakuacji łoju za pomocą laserowego narzędzia typu punch [3], usuwanie torbieli poprzez minimalne nacięcie [5], oraz usuwanie torbieli za pomocą narzędzia do biopsji typu punch [6]. Metody te mają zalety prostoty, mniejszego inwazyjności, mniejszego krwawienia, mniejszych blizn oraz skrócenia czasu gojenia [8].
Spośród tych technik minimalnie inwazyjnych preferujemy w naszym szpitalu użycie laserów CO2. Powody to najmniejszy rozmiar nacięcia, brak ryzyka zatkania pola operacyjnego krwawieniem oraz zmniejszone ryzyko powikłań, takich jak krwiak. Dodatkowo, tworząc otwór za pomocą lasera CO2 podczas perforacji torbieli, operację można przeprowadzić precyzyjniej niż przy użyciu skalpela.
Metoda wykorzystująca laser CO2 jest nieznacznie zmodyfikowaną wersją metody z użyciem nacięcia klinowego. Choć obie metody mają pewne podobieństwa, istnieją między nimi istotne różnice. Po pierwsze, różnica dotyczy wielkości nacięcia. Choć różnica jest niewielka, użycie lasera CO2 może znacznie zmniejszyć powstawanie blizn, co stanowi istotną różnicę w obszarach estetycznie wrażliwych, takich jak twarz.
Po drugie, krwawienie jest nieuniknione w przypadku nacięcia klinowego, co może zaburzyć pole widzenia. W takim przypadku może być konieczne większe nacięcie lub utrudnione usunięcie torbieli. Użycie lasera CO2 umożliwia kontrolowanie krwawienia jednocześnie z nacięciem. Dzięki temu możliwe jest przeprowadzenie operacji bez zaburzeń pola widzenia i dokładna weryfikacja ściany torbieli, na podstawie której można precyzyjnie przeprowadzić perforację.
Aktualne wyniki pokazują, że minimalnie inwazyjna metoda z użyciem lasera CO2 zmniejsza nie tylko długość blizn pooperacyjnych, ale także czas operacji; różnice te były istotne statystycznie. Wyniki te mogą stanowić podstawę wsparcia dla stosowania lasera CO2 jako podstawowej metody leczenia torbieli naskórkowych na twarzy, gdzie blizny są łatwo widoczne. Nawet w przypadku pękniętych torbieli naskórkowych, operacja może być rozważana po utworzeniu otworu za pomocą lasera CO2, wydobywając ropy, a następnie stabilizując pacjenta, aby zminimalizować blizny. Ekscyzja za pomocą lasera CO2, w porównaniu z innymi metodami minimalnie inwazyjnymi (biopsja typu punch), zapewnia lepszą hemostazę i zmniejsza ryzyko powstawania krwiaka [4].
Nie zaobserwowano rozejścia się ran ani powstawania krwiaka pooperacyjnego w grupie poddanej ekscyzji laserem CO2. Jednakże, w porównaniu z grupą poddaną pełnej ekscyzji chirurgicznej, różnica ta nie była istotna statystycznie. Dla minimalnie inwazyjnej ekscyzji z użyciem lasera CO2, istotna statystycznie różnica mogłaby być uzyskana, gdyby uwzględniono większą liczbę przypadków, ponieważ laser CO2 może zmniejszyć długość nacięcia i tym samym poprawić kontrolę nad krwawieniem.
Nie było istotnej statystycznie różnicy w wskaźniku nawrotów między dwiema grupami. Pełna ekscyzja może być trudniejsza przy minimalnie inwazyjnej metodzie z użyciem lasera CO2 w porównaniu z ekscyzją chirurgiczną, co może prowadzić do nawrotów. Ponadto, ekscyzja za pomocą lasera CO2 może pozostawić resztkową ścianę torbieli, co może prowadzić do częstszych nawrotów w porównaniu z metodą pełnej ekscyzji. W niniejszym badaniu pacjentka doznała nawrotu po miesiącu, co było przypadkiem pękniętej torbieli poddanej ekscyzji laserem CO2, co utrudniło całkowite jej usunięcie. W związku z tym nawrót pojawił się wczesno po zabiegu.
Przeprowadzone badanie dotyczyło torbieli naskórkowych o wielkości 0,5–2,2 cm. Jeśli wielkość torbieli będzie większa lub mniejsza od tej, oczekuje się mniejszych blizn, niezależnie od ich wielkości, jak wynika z wyników niniejszego badania; ponadto, ekscyzja laserem CO2 prowadzi do wyższej satysfakcji pacjenta niż ekscyzja chirurgiczna.
Źródła:
1. Zuber TJ. Minimal excision technique for epidermoid (sebaceous) cysts. Am Fam Physician. 2002;65:1409–20. [PubMed] [Google Scholar]
2. Avakoff JC. Microincision for removing sebaceous cysts. Plast Reconstr Surg. 1989;84:173–4. [PubMed] [Google Scholar]
3. Wu H, Wang S, Wu L, Zheng S. A new procedure for treating a sebaceous cyst: removal of the cyst content with a laser punch and the cyst wall with a minimal postponed excision. Aesthetic Plast Surg. 2009;33:597–9. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
4. Song SW, Burm JS, Yang WY, Kang SY. Minimally invasive excision of epidermal cysts through a small hole made by a CO2 laser. Arch Plast Surg. 2014;41:85–8. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
5. Yang HJ, Yang KC. A new method for facial epidermoid cyst removal with minimal incision. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2009;23:887–90. [PubMed] [Google Scholar]
6. Mehrabi D, Leonhardt JM, Brodell RT. Removal of keratinous and pilar cysts with the punch incision technique: analysis of surgical outcomes. Dermatol Surg. 2002;28:673–7. [PubMed] [Google Scholar]
7. Nakamura M. Treating a sebaceous cyst: an incisional technique. Aesthetic Plast Surg. 2001;25:52–6. [PubMed] [Google Scholar]
8. Alijanpour A, Alijanpour K, Alijanpour K. Comparison of the surgical outcomes of minimal excision and elliptical excision techniques in treating epidermal inclusion cysts: a prospective randomized study. Shiraz E Med J. 2018;19:e55936 [Google Scholar]