Tłumaczenie oryginalnego artykułu: Ahmed El-Timamy, Fouad El Sharaby, Faten Eid, Amr El Dakroury, Yehya Mostafa and Olfat Shaker, Effect of platelet-rich plasma on the rate of orthodontic tooth movement, Angle Orthod. 2020 May; 90(3): 354–361.
Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8032296/
Streszczenie
Cel
Celem pracy było zbadanie wpływu miejscowego wstrzyknięcia osocza bogatopłytkowego (PRP) na szybkość ruchu zębów ortodontycznych.
Materiały i metody
Szesnaście pacjentek przydzielono losowo w ramach badania typu split-mouth do grupy otrzymującej zastrzyki PRP z roztworem aktywującym CaCl2 po jednej stronie (strona interwencyjna), podczas gdy druga strona otrzymywała wyłącznie zastrzyk CaCl2 (strona kontrolna). Retrakcję kła przeprowadzono na łuku ze stali nierdzewnej o wymiarach 0,017 × 0,025 cala, stosując siłę retrakcji 1,5 N. Zastrzyki PRP i CaCl2 wykonano w 0, 3 i 6 tygodniu. Czas trwania badania wynosił 4 miesiące. Dane zebrano z modeli cyfrowych. Oceny bólu towarzyszącego zabiegowi dokonano za pomocą wizualnej skali analogowej.
Wyniki
Tempo cofania się kła było szybsze po stronie interwencji w ciągu pierwszych 2 miesięcy, ze statystycznie istotną różnicą w pierwszym miesiącu (P = 0,049). Z drugiej strony odsetek ten był statystycznie istotnie wolniejszy po stronie interwencyjnej w trzecim miesiącu po zaprzestaniu zastrzyków PRP (P = 0,02). Ból nasilił się po zastrzykach po obu stronach.
Wnioski
PRP po wstrzyknięciu w ciągu pierwszych 2 miesięcy wykazywał dodatni potencjał przyspieszania tempa ruchu zębów. Powtarzane wstrzyknięcia PRP w celu utrzymania stałego tempa przyspieszonego ruchu zębów wymagają dalszych badań.
Słowa kluczowe: Osocze bogatopłytkowe, Przyspieszenie, Ruch zębów, Podejścia farmakologiczne, Retrakcja psa, Modele cyfrowe
WSTĘP
Ortodontyczny ruch zębów jest produktem odpowiedzi biologicznej na zakłócenie równowagi fizjologicznej w obrębie kompleksu zębowo-twarzowego przez siłę przyłożoną z zewnątrz.1 Podejmowano różne próby przyspieszenia tempa ruchu zębów ortodontycznych. Chociaż w różnych badaniach obie metody uznawano za lepsze od pozostałych, nadal istnieją sprzeczne dowody dotyczące każdej z technik.2,3 Farmakologiczne metody przyspieszania tempa przemieszczania się zębów ortodontycznych badano na ludziach od lat 80. XX wieku.4 Jeśli udowodniono ich skuteczność kliniczną, podejścia farmakologiczne mogą przewyższać inne podejścia, ponieważ są mniej inwazyjne, tańsze i lepiej kontrolowane. Pozostającym problemem są towarzyszące im skutki uboczne, które mogą wystąpić zwłaszcza w przypadku podawania ogólnoustrojowego.
Jednym z ostatnio stosowanych miejscowo środków przyspieszających ruch zębów w ortodoncji jest osocze bogatopłytkowe (PRP).5 PRP definiuje się jako autologiczne stężenie płytek krwi w minimalnej objętości osocza.6 Granulki alfa w płytkach krwi to najliczniejsze ziarnistości wydzielnicze. Zawierają liczne białka, w tym czynniki wzrostu i chemokiny, które są kluczowe dla pierwotnej hemostazy i gojenia się ran.7,8 Badania dotyczące PRP skupiały się na jego zastosowaniu w medycynie regeneracyjnej.9 Ostatnio uwagę zwraca związek pomiędzy PRP a ortodontycznym przemieszczaniem się zębów. . W dwóch niedawno opublikowanych badaniach na zwierzętach Rashid i wsp.5 oraz Gülec i wsp.10 ocenili wpływ PRP na ruch zębów. Obydwa badania wykazały dodatnią korelację pomiędzy miejscowym wstrzyknięciem PRP a przyspieszeniem ortodontycznego ruchu zębów. Z drugiej strony Akbulut i wsp.11 nie stwierdzili korzystnego wpływu iniekcji PRP na ruch zębów, zalecili jednak przeprowadzenie dalszych badań.
Celem obecnego badania było zbadanie klinicznego wpływu miejscowego wstrzyknięcia PRP na szybkość przemieszczania się zębów ortodontycznych, a także zgłoszenie wszelkich towarzyszących temu bólów.
MATERIAŁY I METODY
Przedmioty
Obecne badanie było randomizowanym, kontrolowanym badaniem klinicznym z rozdzieloną jamą ustną, z przydziałem 1:1 zgodnie z wytycznymi dotyczącymi raportowania zawartymi w oświadczeniu CONSORT. Badanie przeprowadzono na Uniwersytecie w Kairze i uzyskało akceptację Komisji Etycznej Wydziału Stomatologii (nr 1522015). Po rozpoczęciu badania nie zgłoszono żadnych zmian.
Wymogi dotyczące próby w tym badaniu obliczono na 10 pacjentek korzystających z oprogramowania Minitab w oparciu o wyniki Abou Ela i wsp.,12 którzy wdrożyli porównywalny projekt badania z rozdzieloną jamą ustną. Do badania włączono sześciu dodatkowych pacjentów, aby rozważyć ścieranie próbki. Utworzono losową listę wygenerowaną komputerowo (https://www.random.org/), a zatajenie przydziału uzyskano za pomocą nieprzezroczystych, zapieczętowanych kopert. Kryteria kwalifikacyjne pacjentów przedstawiono w tabeli 1. Przed rekrutacją uzyskano zgodę pacjentów i/lub ich opiekunów prawnych.
METODY
Uzyskano pełną dokumentację przedoperacyjną i wklejono zamki Roth 0,022 cala (American Orthodontics, Sheboygan, Wisconsin). Wyrównanie i wyrównanie prowadzono aż do osiągnięcia łuku ze stali nierdzewnej o wymiarach 0,017 × 0,025 cala. Dwie miniśruby (1,6 × 8 mm, konstrukcja główki zamka; Dual Top Anchor System, Jeil Medical Corporation, Seul, Korea) wprowadzono w przestrzeń międzykorzeniową pomiędzy drugimi górnymi zębami przedtrzonowymi a górnymi pierwszymi zębami trzonowymi z każdej strony na poziomie zęba połączenie między dziąsłem przyczepionym i niezrogowaciałym. Pierwsze zęby trzonowe zakotwiczono w miniśrubie za pomocą drutu ze stali nierdzewnej o wymiarach 0,019 × 0,025 cala. Sprężyny NiTi o zamkniętej śrubie zapewniające siłę zwijania 1,5 N12 na stronę przymocowano do prawego i lewego haka po wstrzyknięciu PRP po stronie interwencyjnej (ryc. 1).
Przygotowanie i iniekcja PRP
PRP przygotowano techniką podwójnego wirowania, jak opisali Marx i Garg13 oraz Rashid i wsp.5 Stronę interwencyjną znieczulono 2% mepiwakainą ze środkiem zwężającym naczynia i pozostawiono na 15 minut. Następnie wstrzyknięto 25 jednostek (0,25 ml) PRP śródwięzadłowo w obszarze środkowym, dystalnym i podniebiennym dystalnej powierzchni kłów (5 jednostek w każdym obszarze) wraz z wstrzyknięciami podśluzówkowymi w stronę policzka i podniebienia (5 jednostek w każdym obszarze). Natychmiast po wstrzyknięciu PRP wstrzyknięto tę samą objętość 10% roztworu CaCl2 w celu aktywacji PRP. Stronę interwencyjną wstrzykiwano w następujących odstępach czasu: 0, 21 i 42 dni. Stronę kontrolną znieczulono i wstrzyknięto 25 jednostek 10% CaCl2 zgodnie z tym samym protokołem i częstotliwością, co po stronie interwencyjnej (ryc. 2–4).
Wyciski alginatowe łuków górnych pobierano przed retrakcją kła i co miesiąc do czwartego miesiąca (T0–T4). Modele kamienne skanowano za pomocą skanera 3-Shape (R500, 3shape, Kopenhaga, Dania). Pięć kolejnych modeli cyfrowych nałożono na siebie przy użyciu oprogramowania analizującego 3-Shape14 (3shape, Kopenhaga, Dania). Aby zweryfikować dokładność nałożonych modeli, wykonano kodowanie kolorami15 (rysunek 5). Zmianę pozycji kła w nałożonych na siebie modelach mierzono w celu określenia szybkości cofania się kła na miesiąc (ryc. 6). Na podstawie różnicy w położeniu kła w kolejnych modelach obliczono szybkość cofania kła (ryc. 7). Dodatkowo, mezjalne i dystalne punkty styku kłów wykorzystano do utworzenia poziomej linii tworzącej kąt ze środkowym szwem podniebiennym (ryc. 8). Zmiana tego kąta pomiędzy modelem początkowym i końcowym wskazywała wielkość rotacji kła. Zaślepienie pomiarów przeprowadzono jedynie w trakcie oceny wyniku, której dokonywało dwóch asesorów niezaangażowanych w procedury kliniczne.
Ból oceniano za pomocą kwestionariusza w wizualnej skali analogowej, który pacjent wypełniał począwszy od następnego dnia po wstrzyknięciu PRP i powtarzał co tydzień aż do siódmego tygodnia. Kwestionariusz miał format linii o długości 10 cm, a pacjentów poproszono o zaznaczenie na linii miejsca odpowiadającego sile odczuwanego przez nich bólu, gdzie 0 oznacza brak bólu, a 10 oznacza ból nie do zniesienia.16 Pacjentów poinstruowano, aby nie zastosować dodatkowe leki przeciwbólowe.
Analiza statystyczna
Analizę przeprowadzono przy użyciu pakietu statystycznego dla nauk społecznych (SPSS) w wersji 22.0 (SPSS Inc., Chicago, Illinois) dla systemu Windows. Do sprawdzenia normalności wszystkich rozkładów zmiennych ilościowych wykorzystano testy normalności Shapiro-Wilka. Do określenia istotności statystycznej różnic między stroną eksperymentalną i kontrolną w pomiarach przed i pooperacyjnych zastosowano test t dla par.
Poziom istotności przyjęto na poziomie P ≤ 0,05. Do sprawdzania wiarygodności między i wewnątrz obserwatorów zastosowano współczynniki korelacji zgodności obejmujące 95% granice ufności.
WYNIKI
Liczby analizowane dla każdego wyniku
Spośród 16 włączonych pacjentów jeden pacjent przerwał badanie ze względu na podróże. U pozostałych 15 pacjentów oceniano szybkość cofania i rotacji kła wraz z oceną towarzyszącego bólu.
Szybkość cofania się kła wykazała statystycznie istotną różnicę między obiema stronami w pierwszym miesiącu (P = 0,049), ze średnią wartością 1,35 ± 0,62 mm/miesiąc dla strony kontrolnej w porównaniu z 1,55 ± 0,63 mm/miesiąc dla strony kontrolnej. stronie interwencyjnej, odzwierciedlającej przyspieszenie ruchu zęba po wstrzyknięciu PRP. Co zaskakujące, w trzecim miesiącu odnotowano statystycznie istotną różnicę między obiema stronami (P = 0,020), ale tym razem była ona większa po stronie kontrolnej, ze średnią wartością 1,01 ± 0,63 mm/miesiąc w porównaniu z 0,59 ± 0,96 mm/mc po stronie interwencyjnej, co odzwierciedla zmniejszenie szybkości ruchu zębów po stronie interwencyjnej po zaprzestaniu podawania PRP. Całkowita odległość przebyta przez kła po wycofaniu była podobna w obu grupach w ciągu 4 miesięcy okresu badania, średnio 4,53 ± 1,12 mm po stronie kontrolnej i 4,57 ± 1,32 mm po stronie interwencyjnej (tabele 2 i 3). ;3; Rysunek 9). Rotacja kła w kierunku dystalnym była porównywalna w obu grupach, ze średnią różnicą 1,036° (Tabela 4).
Wszyscy pacjenci odesłali kwestionariusze dotyczące bólu i żaden nie zgłosił stosowania jakichkolwiek leków przeciwbólowych. Zgłaszano wzrost punktacji bólu w pierwszym, czwartym i siódmym tygodniu po każdym wstrzyknięciu, zarówno po stronie interwencyjnej, jak i kontrolnej.
DYSKUSJA
PRP jest szeroko stosowany w różnych dziedzinach stomatologii, wykazując ogromne zalety i zastosowania.13,17 Poprzednia literatura ujawniła, że metody przygotowania PRP ewoluowały w wielu technikach,18 a wszystkie miały na celu standaryzację procedury przygotowania PRP. Pierwsze próby przygotowania PRP doniosły o zastosowaniu mieszaniny 10 ml 10% chlorku wapnia w połączeniu z 10 000 jednostek trombiny bydlęcej do aktywacji PRP.19 Nie zaleca się już aktywacji trombiną bydlęcą, ponieważ donoszono, że powoduje ona koagulopatię wynikającą z krzyżowego -reaktywność przeciwciał przeciwko bydlęcemu czynnikowi V z ludzkim czynnikiem V.20 Zalecono zatem stosowanie autologicznej trombiny21 lub samego chlorku wapnia.20 Textor i Tablin21 wykazali, że aktywacja chlorku wapnia może być najtańszą i najskuteczniejszą metodą, chociaż może potrzebujesz 20 minut na aktywację PRP.20
Technika wstrzyknięcia w pięć różnych obszarów wokół cofniętego kła była zgodna z tym samym protokołem opisanym przez Rashida i wsp.5 Można to porównać z ustaleniami Güleca i wsp.10, którzy wstrzyknęli PRP tylko w błonę śluzową przedsionka policzka przylegającą do błony mezjalnej korzeń pierwszego zęba trzonowego. W tym badaniu zalecano wstrzyknięcie śródwięzadłowe w dystalne i dystopijne powierzchnie korzenia kła, na podstawie pracy Von Böhla i wsp.,22,23, którzy podali, że w wyniku miejscowego naprężenia i koncentracji ścinania większość obszarów hialinizowanych nie była występuje w obszarze płaszczyzny centralnej, ale raczej od niej językowo i policzkowo. W tych obszarach wymagany był szybki metabolizm kości, aby przyspieszyć ruch zębów ortodontycznych.24 Z drugiej strony, poprzednie badania oceniające wpływ wstrzyknięć miejscowych środków farmakologicznych w celu przyspieszenia ruchu zębów wykazały tylko jedno lub dwa miejsca wstrzyknięcia podśluzówkowego lub dziąseł.4,10,25-27
Zastrzyki wykonywano co 3 tygodnie i powtarzano do szóstego tygodnia zgodnie z protokołem podanym przez Rashida i wsp.5 Chociaż badanie trwało 4 miesiące, przez cały czas trwania badania nie kontynuowano zastrzyków w celu ustalenia, czy zastrzyki PRP były wystarczające wyłącznie w początkowych fazach ruchu zębów, w porównaniu z kortykotomią12 lub terapią laserem niskoenergetycznym.3
Wyniki obecnego badania wykazały szybsze tempo cofania się kła po stronie interwencyjnej w pierwszym miesiącu o 15%, a w drugim miesiącu o 5%. Mimo że wzrost ten był istotny statystycznie w pierwszym miesiącu (P = 0,049) i nieistotny w drugim miesiącu (P = 0,772), wyniki odzwierciedlały dodatnią korelację pomiędzy wstrzyknięciem PRP a przyspieszeniem ortodontycznego ruchu zębów. Nieoczekiwanie w trzecim miesiącu i po zaprzestaniu podawania PRP tempo cofania się kłów po stronie interwencyjnej było istotnie (P = 0,020) wolniejsze niż po stronie kontrolnej o 40%. Może to być związane z mechanizmem ujemnego sprzężenia zwrotnego w uwalnianiu czynników wzrostu, podobnym do hormonalnego ujemnego sprzężenia zwrotnego, które występuje w związku ze zwiększonym stężeniem we krwi i/lub tkankach. Dlatego zwiększenie stężenia czynników wzrostu w tkankach w wyniku miejscowego wstrzyknięcia PRP mogło wpłynąć na normalną produkcję czynników wzrostu podczas ortodontycznego przesuwania zębów.28–30 Wyniki ostatniego miesiąca okresu badania wykazały nieistotną różnicę w częstości występowania PRP. cofanie się kła pomiędzy obiema stronami. Szybkość cofania się kła po stronie kontrolnej była nieco większa niż podana przez Aboula-Ela i wsp.12 i mniejsza niż podana przez Hayashi i wsp.31 Z drugiej strony Gülec i wsp.10 podali, że PRP indukowało przyspieszenie ortodontyczny ruch zębów o 1,4 do 1,7 razy. Podobnie Rashid i wsp.5 odnotowali wyższą wartość przyspieszenia (PRP:wskaźnik kontrolny = 2,13:1) w porównaniu z niniejszym badaniem. Mogło to wynikać z różnicy w charakterze ich badań – badań na zwierzętach w bardziej kontrolowanym środowisku, a także z możliwych różnic w składzie PRP.
Wyniki bólu nie wykazały różnicy pomiędzy stroną interwencyjną i kontrolną. Może to być związane z samą procedurą silnego wstrzyknięcia śródwięzadłowego, a nie z działaniem środka farmakologicznego.
WNIOSKI
Pomimo statystycznie istotnego wzrostu szybkości cofania się kła we wczesnych fazach ruchu zębów, towarzyszącego iniekcji PRP, PRP nie wykazywał długotrwałego efektu przyspieszającego.
Należy dokładniej zbadać wpływ powtarzanych wstrzyknięć PRP w trakcie cofania się kła w celu utrzymania stałego tempa przyspieszonego ruchu zębów.
Źródła:
1. . Proffit WR. Biologic basis of orthdontic therapy. In: Proffit WR, Fields HW, editors. Contemporary Orthodontics. St Louis, Mo: Mosby; 2000. [Google Scholar]
2. . Long H, Pyakurel U, Wang Y, Liao L, Zhou Y, Lai W. Interventions for accelerating orthodontic tooth movement: a systematic review. Angle Orthod. 2013;83:164–171. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
3. . Yi J, Xiao J, Li H, Li Y, Li X, Zhao Z. Effectiveness of adjunctive interventions for accelerating orthodontic tooth movement: a systematic review of systematic reviews. J Oral Rehabil. 2017;44:636–654. [PubMed] [Google Scholar]
4. . Yamasaki K, Shibata Y, Imai S, Tani Y, Shibasaki Y, Fukuhara T. Clinical application of prostaglandin E1 (PGE1) upon orthodontic tooth movement. Am J Orthod. 1984;85:508–518. [PubMed] [Google Scholar]
5. . Rashid A, ElSharaby FA, Nassef EM, Mehanni S, Mostafa YA. Effect of platelet-rich plasma on orthodontic tooth movement in dogs. Orthod Craniofac Res. 2017;20:102–110. [PubMed] [Google Scholar]
6. . Marx RE. Platelet-rich plasma (PRP): what is PRP and what is not PRP? Implant Dent. 2001;10:225–228. [PubMed] [Google Scholar]
7. . Anitua E, Andia I, Ardanza B, Nurden P, Nurden AT. Autologous platelets as a source of proteins for healing and tissue regeneration. Thromb Haemost. 2004;91(1):4–15. [PubMed] [Google Scholar]
8. . Pietrzak WS, Eppley BL. Platelet rich plasma: biology and new technology. J Craniofac Surg. 2005;16:1043–1054. [PubMed] [Google Scholar]
9. . Del Corso M, Vervelle A, Simonpieri A, et al. Current knowledge and perspectives for the use of platelet-rich plasma (PRP) and platelet-rich fibrin (PRF) in oral and maxillofacial surgery part 1: periodontal and dentoalveolar surgery. Curr Pharm Biotechnol. 2012;13:1207–1230. [PubMed] [Google Scholar]
10. . Güleç A, Bakkalbaşı BÇ, Cumbul A, Uslu Ü, Alev B, Yarat A. Effects of local platelet-rich plasma injection on the rate of orthodontic tooth movement in a rat model: a histomorphometric study. Am J Orthod Dentofac Orthop. 2017;151:92–104. [PubMed] [Google Scholar]
11. . Akbulut S, Yagci A, Yay AH, Yalcin B. Experimental investigation of effects of platelet-rich plasma on early phases of orthodontic tooth movement. Am J Orthod Dentofac Orthop. 2019;155:71–79. [PubMed] [Google Scholar]
12. . Aboul-Ela SMBE-D, El-Beialy AR, El-Sayed KMF, Selim EMN, El-Mangoury NH, Mostafa YA. Miniscrew implant-supported maxillary canine retraction with and without corticotomy-facilitated orthodontics. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2011;139:252–259. [PubMed] [Google Scholar]
13. . Marx RE, Garg AK. Dental and Craniofacial Applications of PlateletRich Plasma. City, ST: Quintessence Pub; CO, USA: 2005. pp. 37–49. [Google Scholar]
14. . Abdi AH, Nouri M. Registration of serial maxillary models via the weighted rugae superimposition method. Orthod Craniofacial Res. 2017;20:79–84. [PubMed] [Google Scholar]
15. . Nichols DA, Gardner G, Carballeyra AD, Marsh CM. Reproducibility of bracket positioning in the indirect bonding technique. Am J Orthod Dentofac Orthop. 2013;144:770–776. [PubMed] [Google Scholar]
16. . Farzanegan F, Zebarjad SM, Alizadeh S, Ahrari F. Pain reduction after initial archwire placement in orthodontic patients: a randomized clinical trial. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2012;141:169–173. [PubMed] [Google Scholar]
17. . Marx RE. A source of multiple autologous growth factors for bone grafts. In: Lynch SE, Genco RJ, Marx RE, editors. Applications in Maxillofacial Surgery and Periodontics. Quintessence Pub. CO; Chicago, IL, USA: 1999. pp. 71–82. In Tissue Engineering: In. [Google Scholar]
18. . Chahla J, Cinque ME, Piuzzi NS, et al. A call for standardization in platelet-rich plasma preparation protocols and composition reporting: a systematic review of the clinical orthopaedic literature. Bone Joint Surg Am. 2017;99:1769–1779. [PubMed] [Google Scholar]
19. . Whitman DH, Berry RL, Green DM. Platelet gel: an autologous alternative to fibrin glue with applications in oral and maxillofacial surgery. J Oral Maxillofac Surg. 1997;55:1294–1299. [PubMed] [Google Scholar]
20. . Alsousou J, Ali A, Willett K, Harrison P. The role of platelet-rich plasma in tissue regeneration. Platelets. 2013;24:173–182. [PubMed] [Google Scholar]
21. . Textor JA, Tablin F. Activation of equine platelet-rich plasma: comparison of methods and characterization of equine autologous thrombin. Vet Surg. 2012;41:784–794. [PubMed] [Google Scholar]
22. . Von Böhl M, Maltha J, Von den Hoff H, Kuijpers-Jagtman AM. Changes in the periodontal ligament after experimental tooth movement using high and low continuous forces in beagle dogs. Angle Orthod. 2004;74:16–25. [PubMed] [Google Scholar]
23. . von Böhl M, Maltha JC, Von Den Hoff JW, Kuijpers-Jagtman AM. Focal hyalinization during experimental tooth movement in beagle dogs. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2004;125:615–623. [PubMed] [Google Scholar]
24. . Krishnan V, Davidovitch Z. Cellular, molecular, and tissue-level reactions to orthodontic force. Am J Orthod Dentofac Orthop. 2006;129:1–32. [PubMed] [Google Scholar]
25. . Kobayashi Y, Takagi H, Sakai H, Hashimoto F, Mataki S, Kobayashi K, Kato Y. Effects of local administration of osteocalcin on experimental tooth movement. Angle Orthod. 1998;68:259–266. [PubMed] [Google Scholar]
26. . Leiker BJ, Nanda RS, Currier GF, Howes RI, Sinha PK. The effects of exogenous prostaglandins on orthodontic tooth movement in rats. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 1995;108:380–388. [PubMed] [Google Scholar]
27. . McGorray SP, Dolce C, Kramer S, Stewart D, Wheeler TT. A randomized, placebo-controlled clinical trial on the effects of recombinant human relaxin on tooth movement and short-term stability. Am J Orthod Dentofacial Orthop. 2012;141:196–203. [PubMed] [Google Scholar]
28. . Vassbotn FS, Havnen OK, Heldin C-H, Holmsen H. Negative feedback regulation of human platelets via autocrine activation of the platelet-derived growth factor α-receptor. J Biol Chem. 1994;269:13874–13879. [PubMed] [Google Scholar]
29. . Shah P, Keppler L, Rutkowski J. A review of platelet derived growth factor playing pivotal role in bone regeneration. J Oral Implantol. 2012;XL:120419070552000. [PubMed] [Google Scholar]
30. . Miyazono K. Positive and negative regulation of TGF-beta signaling. J Cell Sci. 2000;113(pt 7):1101–1109. [PubMed] [Google Scholar]
31. . Hayashi K, Uechi J, Murata M, Mizoguchi I. Comparison of maxillary canine retraction with sliding mechanics and a retraction spring: a three-dimensional analysis based on a midpalatal orthodontic implant. Eur J Orthod. 2004;26:585–589. [PubMed] [Google Scholar]